Λίγα λόγια από τον Χατζηιωαννίδη Αναστάσιο

Ένας δάσκαλος που στέκεται δίπλα μας και μας συμβουλεύει κάθε φορά που όλα μοιάζουν με ένα τεράστιο αδιέξοδο. Ένας δάσκαλος που δεν θα ξεχάσει ποτέ κανένας μαθητής του.

1) Πόσο χρονών ξεκινήσατε το καράτε και τι σας ώθησε να ακολουθήσετε αυτό το άθλημα

Το καράτε το ξεκίνησα στην ηλικία τον επτά χρονών. Είχα περάσει έξω από την μοναδική τότε σχολή στην Καβάλα και από περιέργεια μπήκα μέσα. Αφού είδα μια προπόνηση είπα στον πατέρα μου να με γράψει σ’αυτήν τη σχολή. Έτσι ξεκίνησα. Παράλληλα  θυμάμαι που έπαιζα και ποδόσφαιρο δύο με τρεις φορές την εβδομάδα.

2) Θυμάστε τον πρώτο σας αγώνα; Αν ναι, ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Τον θυμάμαι. Ήμουν δεκαέξι χρονών τότε το 1984. Δεν είχα άγχος. Τότε δεν συμμετείχαμε σε αγώνες επειδή θέλαμε την νίκη ή τα μετάλλια.  Συμμετείχαμε επειδή μας άρεσε το άθλημα. Στον πρώτο μου αγώνα νίκησα αν και πάντα ,όταν νικούσα δεν ήθελα να το παίρνω πάνω μου. Στην αρχή προτιμούσα να χάνω έτσι ώστε να μαθαίνω από τα λάθη μου και να βελτιωνόμουν. 

3) Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχετε από τον δικό σας δάσκαλο;

Καταρχήν ο δικός μου δάσκαλος λεγόταν Ζαχόπουλος  Συμεών. Οι αναμνήσεις μου από αυτόν είναι πολλές. Περνούσα πιο πολλές ώρες στην σχολή να προπονούμε από ότι με τον ίδιο μου τον πατέρα. Παρ’ όλα αυτά η πιο δυνατή μου ανάμνηση είναι όταν μου έδωσε την μαύρη ζώνη.

4) Ποιος είναι ο λόγος που ανοίξατε μια δική σας σχολή πολεμικών τεχνών;

Ο λόγος είναι ότι κάποια στιγμή και εγώ έπρεπε να ασχοληθώ με μια δουλειά. Έτσι αποφάσισα να ανοίξω μια δική μου σχολή. Με αυτόν τον τρόπο θα περνούσα τις γνώσεις στο καράτε σε περισσότερα άτομα. Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε και ελπίζω κι άλλα τόσα.

5) Θυμάστε τους πρώτους μαθητές σας; Πείτε λίγα λόγια  για αυτούς.

Οι πρώτοι μαθητές μου ήταν γύρω στους πενήντα. Τους είχα πρώτα στην Καβάλα. Αφού άνοιξα δική μου σχολή με ακολούθησαν . Μετά από ένα χρόνο περίπου άρχισαν να έρχονται και παιδιά και από την περιοχή.

6) Ύστερα  από τόσα χρόνια στο καράτε πιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρατε;

Όταν ήμουν μικρός δεν είχα αρκετή υπομονή. Γι’ αυτό το λόγο προπονούμουν  επαγγελματικά. Κάθε πρωί στις πέντε ώρα με ξυπνούσε ο πατέρας μου, διότι μόνος μου δεν μπορούσα να σηκωθώ, και πήγαινα για τρέξιμο. Λοιπόν ήταν μια φορά όταν ήμουν έφηβος  που πήγα σ’ ένα πάρτι και ξενύχτησα. Γύρισα στο σπίτι γύρω στα μεσάνυχτα. Στις πέντε το πρωί όπως κάθε μέρα ο πατέρας μου με ξύπνησε για να πάω για τρέξιμο. Εκείνη την μέρα με ακολούθησε με το αμάξι του. Ήμουν κουρασμένος και νυσταγμένος αλλά έτρεξα όσο πιο καλά μπορούσα. Όταν τελείωσα ήρθε κοντά μου και μου έκανε την εξής ερώτηση:

Θέλεις να είσαι σαν τους υπόλοιπους έφηβους και να πηγαίνεις σε πάρτι ή να τα αφήσεις και να ασχοληθείς με τον αθλητισμό; 

Η απάντηση μου ήταν απλή. Διάλεξα τον αθλητισμό.

Αν γυρνούσε πίσω ο χρόνος θα κάνατε την ίδια επιλογή;

Φυσικά. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Ποτέ μου δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου και ούτε πρόκειται.

7) Πιστεύετε ότι είναι πιο χρήσιμη μια ήττα από μια νίκη;

Η ήττα και η νίκη είναι και οι δύο σημαντικές.  Από την ήττα μαθαίνεις τα λάθη σου και βελτιώνεσαι ως αθλητής. Όταν βλέπεις σε βίντεο τον αγώνα, βλέπεις και τα αδύναμα σημεία σου. Έτσι τα βελτιώνεις. Αντίθετα από μια νίκη νιώθεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Ποτέ όμως ένας αθλητής δεν πρέπει να το παίρνει πάνω του. Μπορεί να νίκησε ένα δύσκολο αγώνα ή να πήρε την πρώτη θέση σε ένα πρωτάθλημα, πρέπει όμως για να είναι σωστός αθλητής και να την διατηρήσει. Πολλοί μπορούν να πάρουν το  χρυσό μετάλλιο σε πρωτάθλημα αλλά λίγοι θα το πάρουν και τις επόμενες χρονιές. Τότε αποδεικνύει την αξία του. Όταν ένας μαθητής μου νικάει σε έναν αγώνα προσπαθώ να τον κατεβάσω από τα σύννεφα όσο μπορώ γιατί αλλιώς θα νομίζει ότι είναι τέλειος ενώ δεν είναι. Κανείς δεν είναι. Πάντα βελτιωνόμαστε. Επίσης δεν πρέπει να εναντιωνόμαστε στον διαιτητή και στους κριτές. Κάνουν την δουλειά τους. Είναι άνθρωποι σαν εμάς και κάνουν λάθη μερικές φορές. Όμως δεν πρέπει να ρίχνουμε  το φταίξιμο σε αυτούς άμα τα πράγματα δεν πάνε όπως θα θέλαμε.

8) Ποιος αγώνας στον οποίο πήρατε μέρος έχει χαραχτεί στην μνήμη σας;

Ήταν στην Ιταλία. Έπαιζα για τον τίτλο της Ευρώπης. Αντίπαλος μου ήταν ο Μάρσιμο Λιμπεράτο. Ο αγώνας θα διαρκούσε δέκα γύρους. Πίστευα ότι θα ήταν δύσκολο. Αντίθετα τους πέρασα σχετικά εύκολα. Κατάφερα και νίκησα. Τις επόμενες μέρες οι φίλοι μου που ήταν στην Ιταλία μου έφεραν εφημερίδες που έγραφαν για εμένα. Ότι ήμουν πολύ καλός, ανίκητος κτλ. Τις έχω κρατήσει. Μου αρέσει να διαβάζω εκείνα τα άρθρα που έγραψαν για την νίκη μου και να θυμάμαι εκείνο τον αξέχαστο αγώνα.

9) Ποιος ήταν ο χειρότερος τραυματισμός που πάθατε κατά την διάρκεια ενός αγώνα;

Μόνο μια φορά τραυματίστηκα. Σκίστηκε το φρύδι μου. Αυτό ήταν εξαιτίας του εξοπλισμού που φορούσα. Ελάχιστοι τραυματίζονται. Χάρη στον εξοπλισμό που φοράμε ο κίνδυνος πέφτει κατά 90%. Αν για παράδειγμα δεις το βιβλιάριο υγείας ενός αθλητή του παγκρατίου, της πυγμαχίας ή του kick boxing το ποσοστό να δεις μια εγχείρηση είναι ελάχιστο. Αντίθετα σε ένα ποδοσφαιριστή μπορούν να υπάρχουν έως και τέσσερις. Είναι πολύ λίγοι οι οποίοι τραυματίζονται στο άθλημα αυτό.

10) Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να λάβει μέρος ένας μαθητής σας σε αγώνες;

Καταρχήν μπορεί να έρθει ο ίδιος να μου το πει. Τότε θα τον βάλλω στο κατάλληλο τμήμα. Μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας θα τον ξαναδοκιμάσω για τελευταία φορά και θα αποφασίσω αν είναι έτοιμος. Τίποτα ποτέ δεν είναι σίγουρο. Από την άλλη όταν βλέπω ότι ένας μαθητής είναι πολύ καλός και έχει πιθανότητες, τον δοκιμάζω, αλλά πρώτα τον ρωτάω αν θέλει να λάβει μέρος. Δεν είναι κάτι αναγκαίο. Αν δεν θέλει σέβομαι την επιλογή του.

Υπάρχουν μαθητές που μπορούν αλλά δεν ήθελαν;

Βέβαια. Πολλές φορές όμως δεν μπορούν να πάρουν μέρος λόγο των οικονομικών της οικογένειας τους.

Κάνετε κάτι για να βοηθήσετε αυτά τα παιδιά;

Ναι, αν και μου είναι πολύ δύσκολο. Όταν όμως δεν θα τα καταφέρνω άλλο, τότε θα ενημερώσω τους γονείς τους.

11) Σε έναν αγώνα τι συμβουλεύετε τους μαθητές σας;

Ο αθλητής που αγωνίζεται πρέπει να είναι ήρεμος και συγκεντρωμένος. Αν είναι θυμωμένος είναι και στενόμυαλος. Σκέφτεται τι θα κάνει στον αντίπαλο του και όχι τι μπορεί να πάθει. Γι’αυτό πριν τον αγώνα κάθομαι και τους μιλάω. Δεν θέλω να αγχώνονται. Τους λέω ότι είναι και αυτό ένα είδος προπόνησης, ένας τρόπος για να βελτιωθούν όχι μόνο ως αθλητές αλλά και ως άνθρωποι. Κατά την διάρκεια του αγώνα τους λέω δύο με τρία πράγματα. Τι μπορεί να κάνει ή να προσέξει κάτι. Δεν είναι σωστό ένας προπονητής να μιλάει συνέχεια και να φωνάζει. Τότε ο αγωνιζόμενος χάνει την συγκέντρωση του και είναι ευάλωτος. Αφού τελειώσει ο αγώνας θα πάω δίπλα του, θα τον αγκαλιάσω, θα τον φιλήσω όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Αν χάσει θα του υπενθυμίσω ότι είναι μόνο ένας αγώνας και ότι μέσα από την ζέστη θα γίνει καλύτερος. Αν νικήσει θα τον συγχαρώ αλλά θα προσπαθήσω να τον κατεβάσω από τα σύννεφα και να του θυμίσω ότι δεν είναι τέλειος και ότι ακόμα και αυτός μπορεί να χάσει κάποια στιγμή.

12) Εκτός από την τέχνη του παγκρατίου ή του kick boxing υπάρχουν και άλλα μαθήματα που θέλετε να περνάτε στους μαθητές σας; Αν ναι ποια είναι αυτά; 

Βέβαια. Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορεί να πάρει και να ακολουθήσει για όλη του την ζωή. Το ποιο σημαντικό όμως και το τονίζω ιδιαίτερα στα μικρότερα παιδιά είναι το σχολείο. Τους λέω ότι το σχολείο έρχεται πάντα πρώτο και μετά τα υπόλοιπα. Τους τονίζω πως πρέπει να σπουδάσουν γιατί είναι απαραίτητο για την εποχή στην οποία ζούμε. Γι’αυτό τους ζητάω και τον έλεγχο του τριμήνου τους. Δεν είναι κάτι τυπικό. Το κάνω για να δω πόσο διαβάζουν. Αν δεν τα πάνε καλά τους εξηγώ ότι το σχολείο είναι η σημαντικότερη προτεραιότητα τους. Ακόμα και εκείνοι που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά το πρόγραμμα τους είναι: σχολείο- προπόνηση- σπίτι φαγητό- ύπνος. Δεν ενδιαφέρονται για την τηλεόραση ή το internet.

13) Πως νιώθετε όταν βλέπετε τους μαθητές σας να παίρνουν την επόμενη ζώνη τους; 

Νιώθω χαρούμενος και περήφανος. Ευχαριστημένος. Όμως ποτέ δεν το δείχνω. Έτσι τους κρατώ σε εγρήγορση. Να μην σκέπτονται ποτέ ότι είμαι ικανοποιημένος. Διότι τότε θα σταματήσουν να προσπαθούν γιατί θα νομίζουν ότι δεν χρειάζεται. Σε κάθε προπόνηση τους δοκιμάζω. Αν δεν είναι τόσο αποδοτικοί όσο πρέπει ή ξεχάσουν τις ασκήσεις που πρέπει να κάνουν τότε τους τιμωρώ. Οι τιμωρίες μου είναι δύο: τους παίρνω την ζώνη μέχρι να βάλουν μυαλό ή κάνουν παραπάνω προπόνηση. Φια να πάρουν μια ζώνη είναι δύσκολο για να αποδείξουν και στην συνέχεια ότι την αξίζουν αυτό είναι δυσκολότερο. 

14) Πως νιώθατε όταν παίρνατε μέρος σε ‘ναν αγώνα και πως τώρα που βλέπετε τους μαθητές σας;

Το διάστημα πριν τον αγώνα απομονωνόμουν από τους συμπαίκτες μου και τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ήθελα να με επηρεάζουν. Την στιγμή που ανέβαινα στο ρινγκ και άκουγα τον κόσμο γύρω μου είχα άγχος. Ποτέ μου δεν φανατίστηκα στην ιδέα της νίκης. Πάντα προσπαθούσα να είμαι ήρεμος και συγκεντρωμένος. Να ακούω τον προπονητή μου, τον προπονητή του αντιπάλου μου και τον διαιτητή. Οι υπόλοιποι έπρεπε να εξαφανιστούν από το μυαλό μου ώστε να μπορώ να παίξω αποτελεσματικά. Τώρα που βλέπω τους μαθητές μου να αγωνίζονται ξέρω ότι τους προετοίμασα σωστά. Τους βγάζω από το μυαλό την εμμονή για την νίκη (αν έχουν), τους καθησυχάζω αν αγχωθούν και τους τονίζω ότι ο αγώνας είναι μια πιο σκληρή προπόνηση. Επίσης άμα κατά την διάρκεια του αγώνα δω ότι αρχίζει να θυμώνει τότε προσπαθώ να ελέγξω τον θυμό του και να τον κάνω να δει μπροστά του.

Έχετε παίξει ποτέ σε έναν αγώνα θυμωμένος;

Όχι. Πάντα προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένος. Ο θυμός σε ένα αγώνα δεν χωράει. Έπρεπε να ακούω τον προπονητή μου γιατί αυτός έβλεπε παραπάνω πράγματα από εμένα και τον προπονητή του αντιπάλου μου για να είμαι προετοιμασμένος. Φυσικά και τον διαιτητή. 

15) Ποια είναι η συμβουλή σας προς τα νέα παιδιά σχετικά με τον αθλητισμό; 

Είναι πολύ σημαντικό σε μια εποχή που η παχυσαρκία έχει τεράστιες διαστάσεις και που πολλά παιδιά το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να παίρνουν καλά να υπάρχουν ωστόσο παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. όχι απαραίτητα επαγγελματικά, ούτε πολεμικές τέχνες. Υπάρχουν πολλά αθλήματα και ο καθένας διαλέγει αυτό που του αρέσει.