Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Η ιστορία των ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ


Τα Παναθήναια ήταν η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας που γινόταν προς τιμήν της θεάς Αθηνάς.

          Σύμφωνα με την παράδοση ιδρυτής της γιορτής ήταν ο Εριχθόνιος. Αρχικά η γιορτή λεγόταν Αθήναια, όταν όμως ο Θησέας ένωσε όλους τους συνοικισμούς της Αττικής κι έφτιαξε την Αθήνα μια μεγάλη πόλη-κράτος, ονομάστηκε Παναθήναια. Παρόλο που ήταν η μεγαλύτερη κοινή γιορτή όλων των κατοίκων της Αττικής, αρχικά ξεκίνησε ως γιορτή των αριστοκρατών. Στην αρχή που οι αγώνες ήταν μόνο ιππικοί, λάβαιναν μέρος στη γιορτή μόνο όσοι είχαν δικό τους ίππο. Αργότερα ο Πεισίστρατος έβαλε σ' αυτήν τους γυμνικούς αγώνες, στους οποίους μπορούσαν να συμμετέχουν και φτωχοί πολίτες. Με τον τρόπο αυτό τα Παναθήναια έγιναν λαϊκή γιορτή (γιορτή όλου του λαού) και απόκτησαν νέα λαμπρότητα.
          Στα χρόνια του Πεισίστρατου η γιορτή έπαυσε να είναι μόνο παναθηναϊκή. Έγινε πανελλήνια, δηλαδή συμμετείχαν Έλληνες απ' όλη την Ελλάδα. Παρ' όλη όμως την λαμπρότητά τους, τα Παναθήναια, δεν απόκτησαν την μεγάλη φήμη που είχαν άλλες γιορτές της Ελλάδας, όπως τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα. Αργότερα στους ιππικούς και γυμνικούς αγώνες των Παναθηναίων προστέθηκαν και οι μουσικοί αγώνες, που έδωσαν μεγάλη λαμπρότητα στη γιορτή.
          Τα Παναθήναια διακρίνονταν σε Μεγάλα και σε Μικρά. Τα Μεγάλα Παναθήναια γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια. Τα Μικρά γίνονταν κάθε χρόνο. Τις περισσότερες φορές γίνονταν κατά το μήνα Εκατομβαιώνα, που αντιστοιχούσε με το σημερινό Ιούλιο.
          Τα Μεγάλα Παναθήναια γιορτάζονταν μεγαλοπρεπέστατα και διαρκούσαν 12 ημέρες. Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών γίνονταν θυσίες, αγώνες διαφόρων ειδών, πανηγυρίες και αρματοδρομίες. Οι γυμνικοί αγώνες γίνονταν στους Εχελίδες του Πειραιά ή στο Παναθηναϊκό στάδιο. Στους αγώνες αυτούς λάβαιναν μέρος Έλληνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Διακρίνονταν σε αγώνες ανδρών και "παίδων". Κατά τον 4ο αι.π.Χ. προστέθηκαν και αγώνες "αγενείων". Στους νικητές των αγώνων αυτών δινόταν στεφάνι από ελιά και παναθηναϊκός αμφορέας γεμάτος λάδι από τις ιερές ελιές της Αθήνας. Κάθε αμφορέας έφερε από τη μία πλευρά παράσταση της Αθηνάς, ανάμεσα σε δύο κίονες και την επιγραφή "των Αθήνηθεν άθλων" και από την άλλη πλευρά παράσταση αγώνα και το όνομα του επωνύμου άρχοντα.
          Εκτός από τους γυμνικούς γίνονταν και αγώνες ευανδρίας, στους οποίους λάβαιναν μέρος γέροντες και νέοι από κάθε φυλή. Οι αγώνες αυτοί δεν ήταν ατομικοί. Η φυλή που νικούσε λάβαινε για βραβείο ασπίδα ή βόδι αξίας 100 δραχμών. Τέλος από την εποχή του Περικλή, καθιερώθηκαν και μουσικοί αγώνες που γίνονταν στο Ωδείο. Σ' αυτούς απήγγειλαν ποιήματα και ρητορικούς λόγους και το έπαθλο ήταν χρηματικό.
          Την τελευταία ημέρα γινόταν η πομπή του ιερού πέπλου, που ήταν κίτρινος και είχε κεντημένη γιγαντομαχία. Αργότερα στον πέπλο κεντούσαν και μορφές λιονταριών. Η ετοιμασία του ιερού άρχιζε πολύ πριν από τη γιορτή. Κορίτσια από ευγενείς οικογένειες, οι "αρρηφόροι" και οι "εργαστίνες", με αρχηγό την ιέρεια της πολιάδος Αθηνάς και με την εποπτεία των αθλοθετών, ύφαιναν και κεντούσαν τον ιερό πέπλο. Την πομπή τη διοργάνωναν ο επώνυμος άρχων, βασιλεύς, η βουλή και κυρίως οι αθλοθέτες. Κατά τα μεταγενέστερα χρόνια ο πέπλος μεταφερόταν επάνω σε άρμα, που είχε τη μορφή πλοίου. Η κίνηση του άρματος-πλοίου γινόταν με κατάλληλα μηχανήματα. Πίσω από τον ιερό πέπλο, πήγαιναν οι εννέα άρχοντες, οι πρυτάνεις, οι στρατηγοί και άλλοι επίσημοι. Ακολουθούσαν οι πομπείς, αυτοί που οδηγούσαν ζώα για τη θυσία, οι κονηφόροι (κορίτσια που έφεραν κάνιστρα, με τα αναγκαία για τη θυσία), οι εργαστίνες, οι αθλοθέτες, οι σκαφηφόροι (άνδρες μέτοικοι, που κρατούσαν σκάφες με αντικείμενα χρήσιμα για τη θυσία) και τέλος οι υδριαφόροι (κορίτσια με υδρίες) και θαλλοφόροι (γέροντες που κρατούσαν κλαδιά από ελιά).
          Η πομπή ξεκινούσε από τον Κεραμεικό, πήγαινε στο ναό της Δήμητρας, περνούσε από το Πελασγικό Τείχος, διευθυνόταν στο ναό του Απόλλωνα στην Πνύκα και έφτανε, τέλος, στην Ακρόπολη. Εκεί πρόσφεραν τον καινούριο πέπλο στο ξόανο της θεάς Αθηνάς στο Ερέχθειο με εξαιρετική επισημότητα. Στη ζωφόρο του Παρθενώνα σώζεται η παράσταση της μεγαλοπρεπούς πομπής.
          Τα Παναθήναια τελείωναν με παιχνίδια. Γινόταν πρώτα λαμπαδηδρομία κατά την οποία οι αγωνιστές με αναμμένες λαμπάδες έπρεπε να φθάσουν στην πόλη από το βωμό του Προμηθέα στην Ακαδημία. Ακολουθούσαν χοροί, άσματα και φαγοπότι. 



Πηγές: http://dim-galat.pel.sch.gr/projects/akropolis/athens_09panathinea2.htm
Κατερίνα Λαφτσή

Αρχαικές Κόρες

ΚΟΡΕΣ


πηγες: youtube
Χριστίνα Σπηλιωτοπούλου

Αρχαικοί Κούροι

ΚΟΥΡΟΙ


πηγές: youtube
Χριστίνα Σπηλιωτοπούλου

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Ερωτήματα ενός παιδιού


Με το παιδικό της μυαλουδάκι, πιστεύει ότι τα ξέρω όλα. Ότι καταλαβαίνω τα πάντα και ότι μπορώ να βρίσκω απαντήσεις και λύσεις σε όλα… Φυσικό είναι, αφού είμαι η μανούλα της… Kι όμως, χθες βράδυ, παρακολουθώντας τηλεόραση η επτάχρονη κόρη μου Μαρία και βλέποντας τα πεινασμένα παιδιά να είναι πεσμένα κάτω σαν να είναι ήδη νεκρά, οι μύγες να είναι κατά χιλιάδες επάνω στα γυμνά σκελετωμένα κορμάκια τους και το κλάμα - αχ Θεέ μου, αυτό το κλάμα που μόλις και μετά βίας το ακούς - να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια από μένα, από εσένα, από όλους εμάς που μόνο να τα βλέπουμε από την τηλεόραση και να τα λυπόμαστε ξέρουμε, με ρωτάει λυπημένη :

- Γιατί μαμά μου;…γιατί…;

Τι να απαντήσω; Τι να της πω; Εγώ που για αυτήν τα ξέρω όλα. Να της πω πως μας αρέσει να ντυνόμαστε, να διασκεδάζουμε, να τρώμε, να πετάμε; Να... πετάμε την ψυχή μας στον κάλαθο των σκουπιδιών; Εκεί, που δεν ξέρω πόσες αμέτρητες φορές αυτά τα νηστικά σκελετωμένα παιδάκια είχαν ψάξει, για λίγο φαγητό μήπως χορτάσουν για λίγο την πείνα τους… όταν φυσικά μπορούσαν ακόμα να σταθούν έστω για λίγο στα σκελετωμένα ποδαράκια τους.
Μια,δύο φορές, εξάλλου, το χρόνο, μας τα θυμίζουν από την τηλεόραση και εμείς παγώνουμε στην ιδέα μην έρθουμε κάποια στιγμή στην δική τους θέση.
Δίνουμε όλοι οσα δίνουμε, μαζεύονται αρκετά αλλά στο δρόμο εξαφανίζονται… Θεέ μου! Είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα, έχουμε καταφέρει να κάνουμε τις «βόλτες» μας στο φεγγάρι κι όμως δεν καταφέραμε να κάνουμε μια... μικρή βόλτα στην ψυχή των παιδιών αυτών. Και μας ρωτάνε τα παιδιά μας... ΓΙΑΤΙ;
Και εμείς το μόνο που απαντάμε...
-Eίδες που δεν τρως όλο το φαγητό σου;
-Φάε το φαγητό σου… κοίτα αυτά τα παιδιά πεινούν...
Τα λέμε αυτά σε ένα παιδάκι, λες και με το να φάει το φαγητό του θα «χορτάσουν»την πείνα τους τα εκατομμύρια παιδάκια που αργοπεθαίνουν χωρίς τροφή.
ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ..!!!!!

-Μανούλα μου δίνεις ένα ευρώ;
-Τι θες να αγοράσεις αγάπη μου;
-Τίποτα μανούλα…
-Και τι το θες τότε το κέρμα;
-Είναι μυστικό μαμά…
-Μυστικό και από την μανούλα σου που σε λατρεύει; θες να μου πεις και να μην το πούμε σε κανένα; θες να είναι το δικό μας μυστικό;
-Χμμμμ… ναι μαμά… Να…. θέλω να το φυτέψω στο κήπο μας..!!!
-Να το φυτέψεις καρδούλα μου;
-Ναι μαμά γιατί όταν το ποτίζω θα φυτρώσει ένα δέντρο που θα κάνει πολλά κέρματα..και εγώ κάθε πρωί όταν φεύγεις για την δουλειά θα τα μαζεύω και θα αγοράζω με αυτά φαγητό, γάλα, ρούχα, παπούτσια, φάρμακα για εκείνα τα φτωχά παιδάκια που είδα χθες βράδυ στην τηλεόραση…
Έμεινα να κοιτάζω την τρίχρονη τότε κόρη μου…. την έσφιξα στην αγκαλιά μου και τα μάτια μου βούρκωσαν από συγκίνηση και πόνο…
Αν είχαμε όλοι την ψυχή ενός παιδιού ο κόσμος θα ήτανε πιο δίκαιος..πιο σωστός..πιο χαρούμενος..πιο ευτυχισμένος…!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλο θαύμα,όμως μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερο όταν η ψυχή του συνωμοτεί με την καρδιά και δίνουν εντολή στο μυαλό να απλώσει το χέρι και να προσφέρει στον πεινασμένο… στον άρρωστο... στον φτωχό... στον πληγωμένο... στον πονεμένο... στον άστεγο... στον άπορο !
Είναι τότε που το ανθρώπινο θαύμα παίρνει θεϊκές διαστάσεις και γίνεται τεράστιο... τόσο τεράστιο που γίνεται ένα με την αγάπη του Θεού...
Μην στερείστε την χαρά να ζήσετε κι εσείς το θαύμα....

Τούλα Σαββίδου

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΙΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ!!!


                                                                                ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΟΥΒΑΝΕΛΗΣ

Λίγα λόγια από τον Χατζηιωαννίδη Αναστάσιο

Ένας δάσκαλος που στέκεται δίπλα μας και μας συμβουλεύει κάθε φορά που όλα μοιάζουν με ένα τεράστιο αδιέξοδο. Ένας δάσκαλος που δεν θα ξεχάσει ποτέ κανένας μαθητής του.

1) Πόσο χρονών ξεκινήσατε το καράτε και τι σας ώθησε να ακολουθήσετε αυτό το άθλημα


Το καράτε το ξεκίνησα στην ηλικία τον επτά χρονών. Είχα περάσει έξω από την μοναδική τότε σχολή στην Καβάλα και από περιέργεια μπήκα μέσα. Αφού είδα μια προπόνηση είπα στον πατέρα μου να με γράψει σ’αυτήν τη σχολή. Έτσι ξεκίνησα. Παράλληλα  θυμάμαι που έπαιζα και ποδόσφαιρο δύο με τρεις φορές την εβδομάδα.

2) Θυμάστε τον πρώτο σας αγώνα; Αν ναι, ποιο ήταν το αποτέλεσμα;


Τον θυμάμαι. Ήμουν δεκαέξι χρονών τότε το 1984. Δεν είχα άγχος. Τότε δεν συμμετείχαμε σε αγώνες επειδή θέλαμε την νίκη ή τα μετάλλια.  Συμμετείχαμε επειδή μας άρεσε το άθλημα. Στον πρώτο μου αγώνα νίκησα αν και πάντα ,όταν νικούσα δεν ήθελα να το παίρνω πάνω μου. Στην αρχή προτιμούσα να χάνω έτσι ώστε να μαθαίνω από τα λάθη μου και να βελτιωνόμουν. 

3) Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχετε από τον δικό σας δάσκαλο;


Καταρχήν ο δικός μου δάσκαλος λεγόταν Ζαχόπουλος  Συμεών. Οι αναμνήσεις μου από αυτόν είναι πολλές. Περνούσα πιο πολλές ώρες στην σχολή να προπονούμε από ότι με τον ίδιο μου τον πατέρα. Παρ’ όλα αυτά η πιο δυνατή μου ανάμνηση είναι όταν μου έδωσε την μαύρη ζώνη.

4) Ποιος είναι ο λόγος που ανοίξατε μια δική σας σχολή πολεμικών τεχνών;


Ο λόγος είναι ότι κάποια στιγμή και εγώ έπρεπε να ασχοληθώ με μια δουλειά. Έτσι αποφάσισα να ανοίξω μια δική μου σχολή. Με αυτόν τον τρόπο θα περνούσα τις γνώσεις στο καράτε σε περισσότερα άτομα. Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε και ελπίζω κι άλλα τόσα.

5) Θυμάστε τους πρώτους μαθητές σας; Πείτε λίγα λόγια  για αυτούς.


Οι πρώτοι μαθητές μου ήταν γύρω στους πενήντα. Τους είχα πρώτα στην Καβάλα. Αφού άνοιξα δική μου σχολή με ακολούθησαν . Μετά από ένα χρόνο περίπου άρχισαν να έρχονται και παιδιά και από την περιοχή.

6) Ύστερα  από τόσα χρόνια στο καράτε πιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρατε;


Όταν ήμουν μικρός δεν είχα αρκετή υπομονή. Γι’ αυτό το λόγο προπονούμουν  επαγγελματικά. Κάθε πρωί στις πέντε ώρα με ξυπνούσε ο πατέρας μου, διότι μόνος μου δεν μπορούσα να σηκωθώ, και πήγαινα για τρέξιμο. Λοιπόν ήταν μια φορά όταν ήμουν έφηβος  που πήγα σ’ ένα πάρτι και ξενύχτησα. Γύρισα στο σπίτι γύρω στα μεσάνυχτα. Στις πέντε το πρωί όπως κάθε μέρα ο πατέρας μου με ξύπνησε για να πάω για τρέξιμο. Εκείνη την μέρα με ακολούθησε με το αμάξι του. Ήμουν κουρασμένος και νυσταγμένος αλλά έτρεξα όσο πιο καλά μπορούσα. Όταν τελείωσα ήρθε κοντά μου και μου έκανε την εξής ερώτηση:
Θέλεις να είσαι σαν τους υπόλοιπους έφηβους και να πηγαίνεις σε πάρτι ή να τα αφήσεις και να ασχοληθείς με τον αθλητισμό; 
Η απάντηση μου ήταν απλή. Διάλεξα τον αθλητισμό.

Αν γυρνούσε πίσω ο χρόνος θα κάνατε την ίδια επιλογή;

Φυσικά. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Ποτέ μου δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου και ούτε πρόκειται.

7) Πιστεύετε ότι είναι πιο χρήσιμη μια ήττα από μια νίκη;


Η ήττα και η νίκη είναι και οι δύο σημαντικές.  Από την ήττα μαθαίνεις τα λάθη σου και βελτιώνεσαι ως αθλητής. Όταν βλέπεις σε βίντεο τον αγώνα, βλέπεις και τα αδύναμα σημεία σου. Έτσι τα βελτιώνεις. Αντίθετα από μια νίκη νιώθεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Ποτέ όμως ένας αθλητής δεν πρέπει να το παίρνει πάνω του. Μπορεί να νίκησε ένα δύσκολο αγώνα ή να πήρε την πρώτη θέση σε ένα πρωτάθλημα, πρέπει όμως για να είναι σωστός αθλητής και να την διατηρήσει. Πολλοί μπορούν να πάρουν το  χρυσό μετάλλιο σε πρωτάθλημα αλλά λίγοι θα το πάρουν και τις επόμενες χρονιές. Τότε αποδεικνύει την αξία του. Όταν ένας μαθητής μου νικάει σε έναν αγώνα προσπαθώ να τον κατεβάσω από τα σύννεφα όσο μπορώ γιατί αλλιώς θα νομίζει ότι είναι τέλειος ενώ δεν είναι. Κανείς δεν είναι. Πάντα βελτιωνόμαστε. Επίσης δεν πρέπει να εναντιωνόμαστε στον διαιτητή και στους κριτές. Κάνουν την δουλειά τους. Είναι άνθρωποι σαν εμάς και κάνουν λάθη μερικές φορές. Όμως δεν πρέπει να ρίχνουμε  το φταίξιμο σε αυτούς άμα τα πράγματα δεν πάνε όπως θα θέλαμε.

8) Ποιος αγώνας στον οποίο πήρατε μέρος έχει χαραχτεί στην μνήμη σας;


Ήταν στην Ιταλία. Έπαιζα για τον τίτλο της Ευρώπης. Αντίπαλος μου ήταν ο Μάρσιμο Λιμπεράτο. Ο αγώνας θα διαρκούσε δέκα γύρους. Πίστευα ότι θα ήταν δύσκολο. Αντίθετα τους πέρασα σχετικά εύκολα. Κατάφερα και νίκησα. Τις επόμενες μέρες οι φίλοι μου που ήταν στην Ιταλία μου έφεραν εφημερίδες που έγραφαν για εμένα. Ότι ήμουν πολύ καλός, ανίκητος κτλ. Τις έχω κρατήσει. Μου αρέσει να διαβάζω εκείνα τα άρθρα που έγραψαν για την νίκη μου και να θυμάμαι εκείνο τον αξέχαστο αγώνα.

9) Ποιος ήταν ο χειρότερος τραυματισμός που πάθατε κατά την διάρκεια ενός αγώνα;


Μόνο μια φορά τραυματίστηκα. Σκίστηκε το φρύδι μου. Αυτό ήταν εξαιτίας του εξοπλισμού που φορούσα. Ελάχιστοι τραυματίζονται. Χάρη στον εξοπλισμό που φοράμε ο κίνδυνος πέφτει κατά 90%. Αν για παράδειγμα δεις το βιβλιάριο υγείας ενός αθλητή του παγκρατίου, της πυγμαχίας ή του kick boxing το ποσοστό να δεις μια εγχείρηση είναι ελάχιστο. Αντίθετα σε ένα ποδοσφαιριστή μπορούν να υπάρχουν έως και τέσσερις. Είναι πολύ λίγοι οι οποίοι τραυματίζονται στο άθλημα αυτό.

10) Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να λάβει μέρος ένας μαθητής σας σε αγώνες;


Καταρχήν μπορεί να έρθει ο ίδιος να μου το πει. Τότε θα τον βάλλω στο κατάλληλο τμήμα. Μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας θα τον ξαναδοκιμάσω για τελευταία φορά και θα αποφασίσω αν είναι έτοιμος. Τίποτα ποτέ δεν είναι σίγουρο. Από την άλλη όταν βλέπω ότι ένας μαθητής είναι πολύ καλός και έχει πιθανότητες, τον δοκιμάζω, αλλά πρώτα τον ρωτάω αν θέλει να λάβει μέρος. Δεν είναι κάτι αναγκαίο. Αν δεν θέλει σέβομαι την επιλογή του.

Υπάρχουν μαθητές που μπορούν αλλά δεν ήθελαν;

Βέβαια. Πολλές φορές όμως δεν μπορούν να πάρουν μέρος λόγο των οικονομικών της οικογένειας τους.

Κάνετε κάτι για να βοηθήσετε αυτά τα παιδιά;

Ναι, αν και μου είναι πολύ δύσκολο. Όταν όμως δεν θα τα καταφέρνω άλλο, τότε θα ενημερώσω τους γονείς τους.

11) Σε έναν αγώνα τι συμβουλεύετε τους μαθητές σας;


Ο αθλητής που αγωνίζεται πρέπει να είναι ήρεμος και συγκεντρωμένος. Αν είναι θυμωμένος είναι και στενόμυαλος. Σκέφτεται τι θα κάνει στον αντίπαλο του και όχι τι μπορεί να πάθει. Γι’αυτό πριν τον αγώνα κάθομαι και τους μιλάω. Δεν θέλω να αγχώνονται. Τους λέω ότι είναι και αυτό ένα είδος προπόνησης, ένας τρόπος για να βελτιωθούν όχι μόνο ως αθλητές αλλά και ως άνθρωποι. Κατά την διάρκεια του αγώνα τους λέω δύο με τρία πράγματα. Τι μπορεί να κάνει ή να προσέξει κάτι. Δεν είναι σωστό ένας προπονητής να μιλάει συνέχεια και να φωνάζει. Τότε ο αγωνιζόμενος χάνει την συγκέντρωση του και είναι ευάλωτος. Αφού τελειώσει ο αγώνας θα πάω δίπλα του, θα τον αγκαλιάσω, θα τον φιλήσω όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Αν χάσει θα του υπενθυμίσω ότι είναι μόνο ένας αγώνας και ότι μέσα από την ζέστη θα γίνει καλύτερος. Αν νικήσει θα τον συγχαρώ αλλά θα προσπαθήσω να τον κατεβάσω από τα σύννεφα και να του θυμίσω ότι δεν είναι τέλειος και ότι ακόμα και αυτός μπορεί να χάσει κάποια στιγμή.

12) Εκτός από την τέχνη του παγκρατίου ή του kick boxing υπάρχουν και άλλα μαθήματα που θέλετε να περνάτε στους μαθητές σας; Αν ναι ποια είναι αυτά; 


Βέβαια. Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορεί να πάρει και να ακολουθήσει για όλη του την ζωή. Το ποιο σημαντικό όμως και το τονίζω ιδιαίτερα στα μικρότερα παιδιά είναι το σχολείο. Τους λέω ότι το σχολείο έρχεται πάντα πρώτο και μετά τα υπόλοιπα. Τους τονίζω πως πρέπει να σπουδάσουν γιατί είναι απαραίτητο για την εποχή στην οποία ζούμε. Γι’αυτό τους ζητάω και τον έλεγχο του τριμήνου τους. Δεν είναι κάτι τυπικό. Το κάνω για να δω πόσο διαβάζουν. Αν δεν τα πάνε καλά τους εξηγώ ότι το σχολείο είναι η σημαντικότερη προτεραιότητα τους. Ακόμα και εκείνοι που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά το πρόγραμμα τους είναι: σχολείο- προπόνηση- σπίτι φαγητό- ύπνος. Δεν ενδιαφέρονται για την τηλεόραση ή το internet.

13) Πως νιώθετε όταν βλέπετε τους μαθητές σας να παίρνουν την επόμενη ζώνη τους; 


Νιώθω χαρούμενος και περήφανος. Ευχαριστημένος. Όμως ποτέ δεν το δείχνω. Έτσι τους κρατώ σε εγρήγορση. Να μην σκέπτονται ποτέ ότι είμαι ικανοποιημένος. Διότι τότε θα σταματήσουν να προσπαθούν γιατί θα νομίζουν ότι δεν χρειάζεται. Σε κάθε προπόνηση τους δοκιμάζω. Αν δεν είναι τόσο αποδοτικοί όσο πρέπει ή ξεχάσουν τις ασκήσεις που πρέπει να κάνουν τότε τους τιμωρώ. Οι τιμωρίες μου είναι δύο: τους παίρνω την ζώνη μέχρι να βάλουν μυαλό ή κάνουν παραπάνω προπόνηση. Φια να πάρουν μια ζώνη είναι δύσκολο για να αποδείξουν και στην συνέχεια ότι την αξίζουν αυτό είναι δυσκολότερο. 

14) Πως νιώθατε όταν παίρνατε μέρος σε ‘ναν αγώνα και πως τώρα που βλέπετε τους μαθητές σας;


Το διάστημα πριν τον αγώνα απομονωνόμουν από τους συμπαίκτες μου και τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ήθελα να με επηρεάζουν. Την στιγμή που ανέβαινα στο ρινγκ και άκουγα τον κόσμο γύρω μου είχα άγχος. Ποτέ μου δεν φανατίστηκα στην ιδέα της νίκης. Πάντα προσπαθούσα να είμαι ήρεμος και συγκεντρωμένος. Να ακούω τον προπονητή μου, τον προπονητή του αντιπάλου μου και τον διαιτητή. Οι υπόλοιποι έπρεπε να εξαφανιστούν από το μυαλό μου ώστε να μπορώ να παίξω αποτελεσματικά. Τώρα που βλέπω τους μαθητές μου να αγωνίζονται ξέρω ότι τους προετοίμασα σωστά. Τους βγάζω από το μυαλό την εμμονή για την νίκη (αν έχουν), τους καθησυχάζω αν αγχωθούν και τους τονίζω ότι ο αγώνας είναι μια πιο σκληρή προπόνηση. Επίσης άμα κατά την διάρκεια του αγώνα δω ότι αρχίζει να θυμώνει τότε προσπαθώ να ελέγξω τον θυμό του και να τον κάνω να δει μπροστά του.

Έχετε παίξει ποτέ σε έναν αγώνα θυμωμένος;

Όχι. Πάντα προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένος. Ο θυμός σε ένα αγώνα δεν χωράει. Έπρεπε να ακούω τον προπονητή μου γιατί αυτός έβλεπε παραπάνω πράγματα από εμένα και τον προπονητή του αντιπάλου μου για να είμαι προετοιμασμένος. Φυσικά και τον διαιτητή. 

15) Ποια είναι η συμβουλή σας προς τα νέα παιδιά σχετικά με τον αθλητισμό; 


Είναι πολύ σημαντικό σε μια εποχή που η παχυσαρκία έχει τεράστιες διαστάσεις και που πολλά παιδιά το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να παίρνουν καλά να υπάρχουν ωστόσο παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. όχι απαραίτητα επαγγελματικά, ούτε πολεμικές τέχνες. Υπάρχουν πολλά αθλήματα και ο καθένας διαλέγει αυτό που του αρέσει. 






Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ


Αμύγδαλα:

Είναι θαυμάσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων και βιταμίνης Ε (μια χούφτα 30γρ. αμύγδαλα, αποδίδει 165 θερμίδες, περιέχει 9 γρ. μονοακόρεστων λιπαρών οξέων και προμηθεύει το 35% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη Ε).
Έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένο λίπος.
Δεν περιέχουν καθόλου χοληστερόλη.
Μειώνουν τα επίπεδα της «κακής» χοληστερόλης. Σε μετά-ανάλυση 7 ερευνών, φάνηκε πως τα αμύγδαλα συμβάλλουν στη μείωση της «κακής» χοληστερόλης, χωρίς να μειώνουν την «καλή» HDL χοληστερόλη.

Φιστίκια:

Είναι εξαιρετικές πηγές δύο βιταμινών του συμπλέγματος Β (της νιασίνης και του φυλλικού οξέος).
Περιέχουν φυτικές στερόλες, ουσίες που σε υψηλά ποσά συμβάλλουν στη μείωση της απορρόφησης της χοληστερόλης. Υπενθυμίζεται ότι οι φυτικές στερόλες έχουν μπει εδώ και καιρό στη ζωή μας, μέσω του εμπλουτισμού συγκεκριμένων τροφίμων(μαργαρινών, γαλακτοκομικών), τα οποία προορίζονται για την μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης.
Βελτιώνουν τα επίπεδα ολικής και HDL χοληστερόλης σε υγιείς ενήλικες.
Προσφέρουν σημαντικά αντιοξειδωτικά οφέλη.
Τα αράπικα φιστίκια αποδίδουν 160 θερμίδες σε κάθε χούφτα, ενώ τα Αιγίνης 167 θερμίδες ανά χούφτα.


Φουντούκια:

Είναι πολύ καλή πηγή διαλυτών φυτικών ινών και μαγγανίου, ενός ιχνοστοιχείου που συμμετέχει σε αντιοξειδωτικά συστήματα του οργανισμού μας. Η δράση αυτή διαφαίνεται και από επιστημονική μελέτη, που έδειξε πως τα φουντούκια συμβάλλουν στην αύξηση της αντιοξειδωτικής δυναμικής του πλάσματος του αίματος κατά 20%.
Δεν έχουν καθόλου χοληστερόλη.
Μια χούφτα φουντούκια αποδίδουν 177 θερμίδες.

Καρύδια:

Αποτελούν μία από τις καλύτερες πηγές ω-3 λιπαρών οξέων στη φύση. Μια χούφτα καθαρισμένα καρύδια, περιέχουν 2,5 γρ. ω-3 λιπαρών οξέων.
Οι πολυφαινόλες των καρυδιών δείχνουν να αναστέλλουν την οξείδωση της LDL χοληστερόλης, διαδικασία που αποτελεί πρωταρχικό στάδιο της αθηροσκλήρωσης.
Επιπλέον βελτιώνουν τη λειτουργία των ενδοθηλίων των αγγείων. Σχετική μελέτη έδειξε πως μια χούφτα καρύδια ημερησίως, οδηγεί σε σημαντική βελτίωση της λειτουργίας του ενδοθηλίου των αγγείων.
Μια χούφτα (30γρ) καθαρισμένα καρύδια δίνουν 185 θερμίδες.

Μικρές συμβουλές:

1. Εάν θέλετε να διατηρήσετε το βάρος σας, μπορείτε να τρώτε περίπου μία χούφτα ξηρούς καρπούς, 3-4 φορές την εβδομάδα (ανάλογα πάντα τον οργανισμό και τις ανάγκες του), υπολογίζοντας όμως τις θερμίδες αυτές στο σύνολο των ημερήσιων θερμίδων σας.
2. Σε δίαιτες αδυνατίσματος, μπορούν να χρησιμοποιούνται ξηροί καρποί, αλλά το μέτρο της μίας χουφτίτσας πρέπει να τηρείται αυστηρά και να μην τρώμε όλο το σακουλάκι! Επίσης στην περίπτωση κατανάλωσης τους θα πρέπει να αφαιρούνται ισοδύναμα λίπους από το διαιτολόγιο.
3. Μπορείτε να καταναλώνετε ξηρούς καρπούς ως ενδιάμεσο σνακ, να τους βάζετε σε σαλάτες (π.χ κουκουνάρια ή καρύδια ή ξεφλουδισμένα αμύγδαλα, με φρέσκια ρόκα, μαρούλι ή σπανάκι) ή να τους προσθέσετε στα δημητριακά πρωινού ή στο γιαούρτι.
4. Να προτιμάτε να αγοράζετε τους ξηρούς καρπούς με το περίβλημά τους και να τους καθαρίζετε ή τουλάχιστον να τους αγοράζετε όσο το δυνατόν πιο φρέσκους, γιατί τα λιπαρά τους οξειδώνονται κι ταγκίζουν με την έκθεση στις περιβαλλοντικές συνθήκες και με το χρόνο.


Μερικές ιδέες από : Βικιπαίδεια κ’ http://www.rodostoday.gr
Λάζαρος Λαφτσής






Ελευσίνια Μυστήρια


Τα Ελευσίνια ήταν γιορτή και μυστηριακή τελετή που πραγματοποιούνταν στην Ελευσίνα της Αττικής προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης. Κατά κοινή παραδοχή, επρόκειτο για την ιερότερη και πιο σεβαστή τελετή από όλες τις γιορτές της αρχαίας Ελλάδας[1]: έχοντας ξεκινήσει από τη Σαμοθράκη και τα Καβείρια Μυστήρια μεταφέρθηκαν στην Ελευσίνα από Θράκες αποίκους. Άρχισαν να αποκτούν μεγάλη φήμη κατά τον καιρό του Πεισίστρατου και έφτασαν στο απόγειο της ακμής τους κατά το χρυσό Αιώνα του Περικλή.

Μικρά Ελευσίνια 


Τα Μικρά Ελευσίνια αποτελούσαν "προετοιμασία" για τα Μεγάλα Μυστήρια. Πραγματοποιούνταν κατά το μήνα Ανθεστηριώνα και ήταν προς τιμήν της Περσεφόνης. Ο νεοπλατωνιστής Thomas Taylor, στο βιβλίο του "Ελευσίνια και Βακχικά Mυστήρια", αναφέρει πως "τα Κατώτερα Μυστήρια δημιουργήθηκαν για να σημάνουν με αποκρυφιστικό τρόπο την κατάσταση της μη εξαγνισμένης ψυχής που έχει ενδυθεί το γήινο σώμα της και έχει περιβληθεί την υλική φύση."

Ενώ αρχικά απαγορευόταν η συμμετοχή στους μη Αθηναίους, αργότερα αναφέρεται από τον Ηρόδοτο πως όλοι οι Έλληνες μπορούσαν να λάβουν μέρος στη μύηση[10], ενώ αλλού αναφέρεται ότι απαγορευόταν στους εγκληματίες, τους βαρβάρους, τους μάγους και τους άθεους.

Οι μύσται, όπως λέγονταν, γίνονταν δεκτοί στα Μεγάλα Μυστήρια τουλάχιστον ένα χρόνο μετά την αρχική τους μύηση. Οι τελετές του πρώτου σταδίου μύησης περιλάμβαναν τη θυσία ενός χοίρου στο λιμένα του Κανθάρου, θυσία κοινή με τα Θεσμοφόρια, πάλι προς τιμήν της Δήμητρας, και τον εξαγνισμό από έναν ιερέα με το όνομα Υδρανός[11]. Οι μύστες έπρεπε επίσης να πάρουν όρκο εχεμύθειας από το μυσταγωγό. Δέχονταν κάποια διδασκαλία, που τους επέτρεπε αργότερα να αντιληφθούν τα μυστήρια στα Μεγάλα Ελευσίνια.


Μεγάλα Ελευσίνια 

Αναθηματικός πίνακας της Νίννιον που ανακαλύφθηκε στην Ελευσίνα, αναπαριστά τη Δήμητρα, την Περσεφόνη και τους συμμετέχοντες στα Μυστήρια, τους μύστες, με στεφάνια στα μαλλιά και κλαδιά στα χέρια (ιάκχους)

Τα Μεγάλα Ελευσίνια εορτάζονταν κατά τη 15η ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα και κρατούσαν εννέα ημέρες. Οι συμμετέχοντες αποκαλούνταν επόπται ή έφυροι. Την προηγουμένη της γιορτής, οι έφηβοι της πόλης υποδέχονταν τα Ιερά Αντικείμενα, τα οποία δε φανερώνονταν σε κανέναν παρά μόνο από τους Ιεροφάντες στους Μύστες, από την Ελευσίνα στο Ελευσίνιον, ιερό στη βάση της Ακρόπολης.

    * Την πρώτη ημέρα, όσοι είχαν μυηθεί στα Μικρά Ελευσίνια συγκεντρώνονταν στην Ποικίλη Στοά της Αρχαίας Αγοράς μετά από πρόσκληση των ιερέων, εξ ου και η ημέρα ονομαζόταν αγυρμός και πρόρρησις. Η συμμετοχή στη γιορτή δεν προϋπέθετε τη μύηση, γι' αυτό και η γιορτή προσέλκυε ανθρώπους από ολόκληρη την Ελλάδα που συνέρρεαν στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν τα δρώμενα.
    * Η δεύτερη ημέρα, που ήταν αφιερωμένη σε καθαρμούς, ονομαζόταν Άλαδε Μύσται, μάλλον από τη φράση με την οποία καλούνταν οι συμμετέχοντες. Οι μύστες πορεύονταν σε πομπή προς τη θάλασσα, όπου περνούσαν από εξαγνισμό. Τελούνταν υπό την προεδρία του Βασιλέως, ενός των αρχόντων της αρχαίας Αθήνας και τεσσάρων άλλων που εκλέγονταν από τον δήμο των Αθηναίων. Η διαδικασία προσομοιάζει αρκετά με τη σύγχρονη χριστιανική τελετή των Θεοφανείων.
    * Για την τρίτη ημέρα λίγα είναι γνωστά. Από τον Κλήμη της Αλεξάνδρειας μαθαίνουμε ότι ήταν ημέρα νηστείας κι ότι το απόγευμα λάμβανε χώρα γεύμα από άρτους φτιαγμένους από μέλι και σουσάμι. Δεν είναι σίγουρο αν υπήρχαν θυσίες ή όχι, πάντως υπήρχαν προσφορές ψαριών [12] και άρτων από κριθάρι που φύτρωνε στο Ράριο Πεδίο, οι οποίες γίνονταν στο όνομα της Άχθειας Δήμητρας. Ωστόσο, αυτή η προσφορά ίσως γινόταν παράλληλα με την καλάθο κάθοδον, κατά την οποία μεταφερόταν από βόδια ένα καλάθι γεμάτο παπαρούνες και ρόδια, που σχετίζονταν με τη Δήμητρα και την Περσεφόνη αντίστοιχα.
    * Η τέταρτη ημέρα, που αποκαλούνταν Επιδαύρια, ήταν πρόσθετη για όσους είχαν προσέλθει καθυστερημένα. Λέγεται ότι προστέθηκε στον αρχικό αριθμό των ημερών, όταν ο Ασκληπιός ήρθε να πάρει μέρος στη μύηση από την Επίδαυρο, αλλά καθυστέρησε μια μέρα και οι Αθηναίοι πρόσθεσαν άλλη μια μέρα στη γιορτή για να μην τον δυσαρεστήσουν.


    * Την πέμπτη ημέρα, που αποκαλούνταν η των λαμπάδων ημέρα, οι μύστες με επικεφαλής τον δαδούχο κατευθύνονταν με πυρσούς στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, όπου και παρέμεναν για όλη τη νύχτα. Η πομπή αυτή συμβόλιζε την περιπλάνηση της θεάς για να βρει την κόρη της.
    * Την έκτη ημέρα, που ονομάζεται Ίακχον και θεωρείται η ιερότερη, το άγαλμα του Ίακχου, γιου της Περσεφόνης και του Χθόνιου Δία, στολισμένο με μυρτιές και με ένα δαυλό στο χέρι του, μεταφερόταν από το ναό του Ίακχου με φωνές και τραγούδια κατά μήκος της Ιεράς Οδού, που συνέδεε τον Κεραμεικό με το Θριάσιο Πεδίο[13]. Κατά την πορεία αυτή ακούγονταν κατά το έθιμο οι «γεφυρισμοί», χοντροκομμένα αστεία, στη γέφυρα του Κηφισού[14]. Τα σκώμματα αυτά ήταν συμβολικά και αναφέρονταν στην Ιάμβη της Ελευσίνας, η οποία με τα αστεία της κατάφερε να κάνει τη Δήμητρα να γελάσει, όταν θλιμμένη έψαχνε την κόρη της. Την πομπή ακολουθούσε μεγάλο πλήθος συμμετεχόντων και θεατών, το οποίο, κατά τον Ηρόδοτο, έφτανε τους 30.000 κατά μήκος της Ιεράς Οδού.

Τη νύχτα, οι μύστες παρέμεναν στην Ελευσίνα, ενώ οι υπόλοιποι, επισκέπτες και αμύητοι, διώχνονταν από έναν κήρυκα. Πιστεύεται ότι οι μύστες έπιναν τον κυκεώνα στο αποκορύφωμα των Μυστηρίων για να σπάσουν την ιερή αποχή από το φαγητό και το ποτό, ο οποίος αποτελούνταν κυρίως από νερό, κριθάρι και βότανα. Επαναλάμβαναν τον όρο εχεμύθειας των Μικρών Ελευσινίων, περνούσαν από νέο εξαγνισμό και οδηγούνταν από το μυσταγωγό στο Τελεστήριον. Φαίνεται πως η τελετή χωριζόταν σε τρία τμήματα: τα δρώμενα, κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση της ιστορίας της Δήμητρας και της Περσεφόνης, καθώς και της αρπαγής της τελευταίας από τον Άδη και της περιπλάνησης της μητέρας της για να τη βρει, τα δεικνύμενα, όπου ο Ιεροφάντης έμπαινε στο Ιερό και έβγαινε λίγο αργότερα με τα Ιερά αντικείμενα των δυο θεοτήτων, τα οποία πρόβαλλε στους μυημένους, και τα λεγόμενα, συμβολικές φράσεις των μυστών. Ακολουθούσε ο ύψιστος βαθμός μύησης με την ονομασία εποπτεία. Κεντρικό σύμβολο της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, το οποίο φυλασσόταν στο άδυτο του Τελεστηρίου και αφού θεριζόταν τελετουργικά από τον ιεροφάντη, επιδεικνυόταν στους πιστούς ως σύμβολο της ανεξάντλητης δημιουργικής δύναμης της Μητέρας Γης.

Οι αρχαίοι συγγραφείς αποφεύγουν να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες για το σημείο αυτό, καθώς όποιος συμμετείχε στα Μυστήρια και αποκάλυπτε κάτι από την τελετή τιμωρούνταν με θάνατο.


Κατά την έβδομη και όγδοη ημέρα, οι μυημένοι επέστρεφαν στην Αθήνα. Η ένατη και τελευταία ημέρα ονομαζόταν πλημοχόαι, που ήταν ένα είδος αγγείου. Δυο τέτοια αγγεία γεμίζονταν με νερό ή κρασί από τους μύστες, τα ανύψωναν και έπειτα προσέφεραν χοές προς την ανατολή και τη δύση προφέροντας μυστικές φράσεις.

πηγή: wikipedia
Χριστίνα Ροζάκι 

Το πέτρινο δάσος του Shilin

Η περιοχή Shilin βρίσκεται στην επαρχία Lunan Yi, στην Κίνα. Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς για τους τουρίστες περιοχές της χώρας, κυρίως λόγω των τοπίων της.
 
 Το πιο εντυπωσιακό από τα τοπία αυτά, γνωστό με το όνομα «το πέτρινο δάσος του Shilin», οφείλεται στη διάβρωση του πετρώδους εδάφους της περιοχής από το νερό, με αποτέλεσματα να έχουν σχηματιστεί βράχια τα οποία μοιάζουν με σταλαγμίτες και θυμίζουν δέντρα.
Η ύπαρξη των περίεργων αυτών σχηματισμών ήταν γνωστή στους κατοίκους της περιοχής από πολλά χρόνια πριν. Μάλιστα, κατά τη δυναστεία των Μινγκ (1368-1644), την αποκαλούσαν «το πρώτο θαύμα του κόσμου».
Το πέτρινο δάσος καλύπτει συνολικά μια περιοχή 400 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων πολλά ειδυλλιακά σημεία και δρομάκια στα οποία μπορεί κανείς να περιπλανηθεί απολαμβάνοντας τη δημιουργικότητα της φύσης. Οι πιο ψηλοί από τους βράχους φτάνουν τα 30 μέτρα σε ύψος, προσφέροντας εκπληκτική θέα της περιοχής.




.

                                                                                    Κωνσταντίνος Τζουβανέλης

ΠΑΠΑΚΙΑ!!!


Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Θανάσης Γκόρδης: «Η Ελλάδα είναι φως. Ακόμα κι αν δεν το βλέπεις, ξέρεις ότι είναι εκεί»

            Τον συναντήσαμε απογευματάκι Παρασκευής στο κέντρο της πόλης. Προτίμησε η συνάντησή μας να πραγματοποιηθεί σε ένα ήσυχο καφέ, για να μπορέσουμε να συν - ζητήσουμε. Ήταν προφανές ότι του άρεσε η παρέα μας, το ίδιο σε μας και η δική του. Ήταν το φρέσκο αγέρι που φυσούσε στα τεφτέρια μας με τις ερωτήσεις αυτό  που ξεσήκωσε τις απορίες κι εκείνος στάθηκε καλός καπετάνιος. Μία προς μία μας έδωσε τις απαντήσεις κρατώντας σταθερά το τιμόνι…



Ερ: Για ποιο λόγο αποφασίσατε να γίνετε δημοσιογράφος;

Απ: Ο βασικός λόγος είναι το ενδιαφέρον για τα κοινά και τα τεκταινόμενα στην κοινωνία, στη χώρα και στην τοπική κοινωνία εδώ στην περιοχή μας, αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα. Όταν σε ενδιαφέρουν τα κοινά, έχεις το πρώτο ερέθισμα για να ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία, γιατί η δημοσιογραφία το πρώτο και το κύριο πράγμα που κάνει είναι να μεταφέρει αυτά που συμβαίνουν στον πολύ κόσμο για να ενημερώνεται. Άρα πρέπει να έχεις ένα ενδιαφέρον γι’ αυτά που συμβαίνουν καταρχήν, για να μπορείς μετά να τα μεταδώσεις και να τα μεταφέρεις στους αναγνώστες ή στους τηλεθεατές σου.

Ερ: Μήπως κάποιο πρότυπο που είχατε από μικρός έπαιξε ρόλο στην απόφασή σας; Κι αν ναι, ποιο ήταν;

Απ: Πρότυπο συγκεκριμένο δημοσιογράφου δεν είχα, αν και κάποιους συναδέλφους  μου, που τώρα μπορώ να τους πω έτσι, αρκετούς μάλλον, τους εκτιμούσα κι από τον καθένα τους έπαιρνα κάποια στοιχεία που μου άρεσαν και θεωρούσα ότι είναι αναγκαία, προκειμένου να κάνει κάποιος αυτή τη δουλειά. Πολλές φορές έβρισκα  διαφορετικά στοιχεία στον καθένα, μερικές φορές και κοινά. Αλλά συγκεκριμένο πρότυπο που να εμπεριείχε όλα τα στοιχεία που ήθελα εγώ να βλέπω και να εκτιμώ, όχι.

Ερ: Έχω ακούσει στην τηλεόραση ότι πλέον λόγω του internet η δημοσιογραφία έχει αρχίσει να «πέφτει».

Απ: Η διάδοση του internet, του διαδικτύου, έχει συντελέσει στο να μειωθούν οι πωλήσεις των εφημερίδων. Τη δημοσιογραφία όμως ως άσκηση επαγγέλματος την έχει διευκολύνει, γιατί σε βοηθάει, είναι εργαλείο το internet προκειμένου να αντλείς πληροφορίες πολύ γρήγορα, με το λιγότερο δυνατό ψάξιμο τις περισσότερες πληροφορίες. Κάτι που παλιά θα χρειαζόσουν πολύ περισσότερο χρόνο και μερικές φορές δε μπορούσες καν να το πετύχεις ως δημοσιογράφος. Απλά υπάρχει μια κρίση στον έντυπο τύπο, γιατί έχουν μειωθεί οι πωλήσεις, επειδή ο κόσμος πλέον και από την τηλεόραση αλλά και από το διαδίκτυο, μπορεί να ενημερώνεται πολύ πιο γρήγορα γι’ αυτά που συμβαίνουν, ενώ στην εφημερίδα θα τα μάθει την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό οι εφημερίδες εδώ και κάποια χρόνια, τα τελευταία χρόνια, έχουν δώσει πολύ βάρος στις αναλύσεις και στα άρθρα για να μπορέσουν να δώσουν πέρα από την είδηση, την ανάλυση της είδησης στον αναγνώστη, ώστε να έχει το κίνητρο να τις αγοράσει την επόμενη μέρα, που ήδη θα ξέρει μια μέρα πριν το γεγονός. Πολλοί δημοσιογράφοι άλλωστε, που είναι στην τηλεόραση, έχουν και τις ιστοσελίδες τους.

Ερ: Ποια προσόντα χρειάζεται για να γίνει και αργότερα να θεωρείται κάποιος καλός δημοσιογράφος;

Απ: Το πρώτο είναι να το θέλει αυτό που κάνει και μάλιστα πολύ. Γιατί έχει και πολλές δυσκολίες το επάγγελμα, με αποτέλεσμα, άμα δεν το αγαπάς, όπως συμβαίνει  και σε όλα τα επαγγέλματα, κάποια στιγμή ενδέχεται να το εγκαταλείψεις ή να το βαρεθείς.
Το δεύτερο είναι να μπορεί ο δημοσιογράφος να έχει μια αντίληψη, ως άτομο, αυτών που συμβαίνουν γύρω του. Να μπορεί να αντιλαμβάνεται και να αποκωδικοποιεί μέσα του κάποια πράγματα που συμβαίνουν στον ευρύτερο κύκλο ή στον ακόμα πιο ευρύτερο, ώστε να είναι σε θέση να τα κατανοήσει πρώτα ο ίδιος πριν καθίσει να προσπαθήσει να τα μεταφέρει στο κοινό.
Και το τρίτο που θα πρέπει να έχει είναι να διέπεται από κάποιες αρχές και αξίες ώστε να μπορεί να διαμορφώνει μια στάση ζωής και μέσα από το επάγγελμα του εκτός από την προσωπική του ζωή και να αντιστέκεται και κάποιες φορές και στους πειρασμούς, που είναι αρκετοί και σ’ αυτό το επάγγελμα.

Ερ: Πειρασμούς, τι εννοείτε;

Απ: Πειρασμούς προκειμένου να πει διαφορετικά αυτό που ξέρει κι άκουσε από τις διάφορες παρεμβάσεις που μπορεί να γίνονται από διάφορες πλευρές είτε μέσα από το χώρο που εργάζεται είτε κι απ’ έξω προκειμένου να διαφοροποιήσει το γεγονός, την είδηση ή να το σχολιάσει διαφορετικά.
-         Να μην είναι κατευθυνόμενος.
-         Όχι μόνο κατευθυνόμενος ούτε καν επηρεαζόμενος έστω και λίγο.

Ερ: Από πού αντλείτε τις πληροφορίες σας και πώς ξέρετε πάντα ότι μια πηγή μπορεί να είναι έγκυρη;

Απ: Ο δημοσιογράφος μπορεί να μεταφέρει γεγονότα τα οποία έχουν συμβεί. Οπότε εκείνη την ώρα η πηγή της πληροφορίας είναι το ίδιο το γεγονός που πηγαίνει να καλύψει, μια εκδήλωση, μια συνέντευξη, ένα περιστατικό δραματικό. Επομένως πηγαίνει ο ίδιος, βλέπει, ακούει, κρατάει σημειώσεις και μετά γράφει το αντίστοιχο ρεπορτάζ.
            Υπάρχει όμως κι ένα άλλο είδος ρεπορτάζ, το οποίο δε βασίζεται σε γεγονός το οποίο έχει συμβεί την προηγούμενη ή την αμέσως προηγούμενη, αλλά είναι το λεγόμενο, θα μπορούσαμε να πούμε, ρεπορτάζ πληροφοριών, που αντλεί πληροφορίες ο δημοσιογράφος από κάποιους ανθρώπους που γνωρίζει σε θέσεις κλειδιά και σε άλλα επαγγέλματα, κυρίως στην πολιτική, στον κλάδο της πολιτικής, στον πολιτικό χώρο, ώστε να μάθει κάποιες πληροφορίες. Θα ρωτήσει και κάποια άλλα πρόσωπα στον ίδιο χώρο το ίδιο πράγμα, για να το διασταυρώσει, να δει αν ισχύει και μετά μπορεί να γράψει ένα ρεπορτάζ, το οποίο θα αποτυπώνει πληροφορίες που δεν αντιστοιχούν πάντα στα γεγονότα. Πολλές φορές αντιστοιχούν σε κρίσεις, αντιστοιχούν σε σχόλια, αντιστοιχούν σε μια αίσθηση που υπάρχει για ένα συγκεκριμένο θέμα σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Πώς αντιλαμβάνεται, πώς «οσφραίνεται» ο δημοσιογράφος αυτή την αίσθηση για να την αποτυπώσει στο χαρτί, γράφοντας βέβαια ότι είναι σύμφωνα με πληροφορίες και καμιά φορά σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, που μπορεί να το κάνει ο δημοσιογράφος αυτό.

Ερ: Χρειάζονται πολλές ώρες εργασίας για να ολοκληρώσετε ένα ρεπορτάζ, ένα άρθρο ή  για την προετοιμασία μιας εκπομπής;

Απ: Η εκπομπή έχει προκαθορισμένο χρόνο. Ο χρόνος προετοιμασίας της όμως διαφέρει. Εξαρτάται από το θέμα της, ποιοι είναι καλεσμένοι. Η προετοιμασία μπορεί να είναι από μισή ώρα και μέχρι και μιάμιση ώρα για μια εκπομπή πριν να βγεις στον αέρα. Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα μέσα, στον έντυπο τύπο, δηλαδή τις εφημερίδες, τα περιοδικά ή κυρίως σ’ αυτά τα οποία δεν είσαι στον αέρα και γράφεις, πάλι χρειάζεται  μια προεργασία να μάθεις, να αντλήσεις πληροφορίες, και για την οποία  επίσης διαφέρει ο χρόνος που θα χρειαστείς, ανάλογα με το θέμα που πραγματεύεται το ρεπορτάζ. Μπορεί μέσα σε μισή ώρα να έχεις βγάλει το θέμα που θέλεις και μπορεί να σου πάρει και μια ολόκληρη μέρα. Μπορεί άλλες φορές το θέμα να βγει μιλώντας με δυο ανθρώπους μόνο και μπορεί άλλες φορές να χρειάζεται να μιλήσεις με πέντε ή με έξι, τους οποίους δε μπορείς να τους βρεις την ώρα που εσύ θέλεις. Μπορεί κάποιος να μην απαντάει, μπορεί να σου πει «πάρε με σε δύο ώρες», οπότε ο χρόνος διαφοροποιείται, κυμαίνεται. Αλλά βοηθάει όταν έχει κάποιος πείρα, ειδικά στα γεγονότα που καλύπτονται εκείνη την ώρα κρατώντας σημειώσεις ή μαγνητοφωνώντας αυτό που συμβαίνει ή μαγνητοσκοπώντας αν είναι κανάλι. Μετά αν διαμορφώσει από πριν μέσα του ένα σκελετό για το πώς θα γράψει το ρεπορτάζ, ακόμα και την ώρα που συμβαίνει, ανάλογα με την πείρα που έχει, να του έρθει στο μυαλό του πώς θα ξεκινήσει, πώς θα συνεχίσει, τον βοηθάει αυτό μετά για να να το γράψει πιο γρήγορα. Δηλαδή η πείρα βοηθάει πολύ στην ταχύτητα. Όσα χρόνια περισσότερα εργάζεται κάποιος δημοσιογράφος τόσο αυτό τον βοηθάει περισσότερο μετά.

Ερ: Όταν πρωτοξεκινήσατε να δουλεύετε ήταν όπως το είχατε φανταστεί;

Απ: Αρκετά πράγματα ήταν, αλλά και αρκετά δεν ήταν. Γιατί είναι άλλο όπως το φαντάζεσαι στη θεωρία και είναι άλλο όταν πρέπει στην πράξη να το κάνεις, γιατί αντιμετωπίζεις δυσκολίες που έχουν να κάνουν και με το  πόσες γνωριμίες έχεις. Κάποιος  που ξεκινά από την αρχή και δεν έχει πολλές γνωριμίες, αντλεί πολύ πιο δύσκολα πληροφορίες. Άρα ψάχνει πολύ περισσότερο χρόνο. Συνεπώς για να βγάλει ένα θέμα μπορεί να χρειαστεί τον τετραπλάσιο χρόνο απ’ ότι θα χρειαστεί μετά, όταν θα έχει γνωριμίες. Θα ξέρει ποιους θα πάρει και πώς θα τους βρει. Επίσης το γράφει και πιο γρήγορα, αφότου τους βρει, με το σκελετό που σας είπα πριν. Μάλιστα οι δυσκολίες δεν είναι πάντα έτσι απλά πρακτικές π. χ. ότι δεν βρήκα κάποιον, μπορεί να υπάρχουν και δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, να πρέπει κάτι που έμαθες να μη το γράψεις έτσι ακριβώς, γιατί κάποιος σε έχει δεσμεύσει να μην το πεις έτσι και με αυτή την προοπτική στο είπε, το γνωστό off the record, και πρέπει να το τηρήσεις προκειμένου να σου ξαναμιλήσει την επόμενη φορά ή πρέπει να το γράψεις χωρίς να πεις την πηγή σου, ανώνυμα, δηλαδή «σύμφωνα με πληροφορίες». Πολλές φορές, εκτός από τις πρακτικές δυσκολίες  προκύπτει και  ένα παιχνίδι ισορροπιών, θεμιτών και αθέμιτων, που πρέπει ο δημοσιογράφος να μάθει να τις τηρεί προκειμένου να μπορεί να διατηρηθεί  η αρχή του έργου του στο διηνεκές.

Ερ: Ποιες δυσκολίες παρουσιάζει μια ζωντανή εκπομπή;

Απ: Η ζωντανή εκπομπή έχει τη δυσκολία ότι δεν έχει το περιθώριο του λάθους ή τουλάχιστον, αν γίνει αυτό, θα πρέπει να είναι μικρό και σύντομα να το αντιστρέψεις. Και γενικά η ζωντανή εκπομπή στην τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο, αλλά κυρίως στην τηλεόραση, όπου ο τηλεθεατής έχει και οπτική επαφή, σε αναγκάζει να είσαι συνεχώς σε εγρήγορση κι ό,τι κι αν σε απασχολεί πρέπει να το αφήνεις στην άκρη όταν την ξεκινάς και να αφοσιώνεσαι όση ώρα διαρκεί μόνο σε αυτό που κάνεις. Απαιτεί συνεχώς οι αισθήσεις σου να είναι σε εγρήγορση.
Επιπλέον μπορεί να γίνουν λάθη που δεν οφείλονται στον δημοσιογράφο   π. χ. ένα τεχνικό πρόβλημα. Πρέπει να είναι έτοιμος, εάν συμβεί, να καλύψει το τεχνικό αυτό πρόβλημα με χρόνο ομιλίας ή με κάτι που θα πει προκειμένου να φανεί όσο γίνεται λιγότερο άσχημα στους τηλεθεατές, δηλαδή θα πρέπει να μπορεί να χειριστεί προβλήματα που θα προκύψουν και στα οποία δεν θα έχει καμία ευθύνη εκείνος, όσο καλά κι αν είχε προετοιμαστεί.

Ερ: Σε ποια περίπτωση θα σταματούσατε μια εκπομπή που είναι στον αέρα;

Απ: Σίγουρα ο πρώτος λόγος είναι, αν κάποιος από τους καλεσμένους μου ή κάποιος από αυτούς που κάνουν τηλεφωνική παρέμβαση, ξέφευγε από τα όρια της αξιοπρέπειας και ίσως είναι και ο μοναδικός λόγος που μπορεί να σταματήσει μια εκπομπή, γιατί είναι πολύ σπάνιο να σταματήσει μια εκπομπή στον αέρα. Οπότε μόνο αυτός είναι ο βασικός λόγος, αν ξεφύγει κάποιος και μάλιστα αρκετά από τα όρια. Γιατί, αν ξεφύγει λίγο από τα όρια, μπορείς να τον επαναφέρεις και να συνεχιστεί η εκπομπή ,εφόσον συνετιστεί. Γενικότερα το να σταματήσει μια εκπομπή στον αέρα κ γίνεται σπανιότατα  και είναι κάτι που ο δημοσιογράφος προσπαθεί να αποφύγει.

Ερ: Ο χώρος και το περιβάλλον εργασίας σας είναι ευχάριστα ή αγχωτικά;

Απ: Το περιβάλλον εργασίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Εκτός από το χώρο που είσαι, χωροταξικά δηλαδή τι αίσθηση σου δημιουργεί, ευχάριστη ή όχι, το κτίριο, τα μηχανήματα αν σε διευκολύνουν κτλ., σημαντικό ρόλο παίζουν και οι σχέσεις με τους συναδέλφους αλλά και οι σχέσεις με τον εργοδότη. όλοι αυτοί οι παράγοντες, ο καθένας μόνος του είναι ικανός να σε κάνει να αισθάνεσαι καλά ή να σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Αν όλοι, λίγο ή πολύ, αλλά πάνω από ένα μέσο όρο, συντελούν στο να αισθάνεσαι όμορφα, τότε μπορείς να πεις ότι έχεις καλές συνθήκες εργασίας. Αλλά πολλές φορές δε συμβαίνει ακριβώς αυτό. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, ειδικά οι επαγγελματικές, είναι δύσκολες. Υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός. Επίσης και η σχέση με τον εργοδότη, όπως καταλαβαίνετε, είναι δύσκολη αρκετές φορές είτε για οικονομικούς είτε για άλλους λόγους.

Ερ: Πώς είναι η δουλειά ενός δημοσιογράφου σε περίοδο κρίσης;

Απ: Πολύ καλή ερώτηση. Όπως και οι υπόλοιπες βέβαια. Ο δημοσιογράφος σε περίοδο κρίσης είναι ακόμα πιο ευάλωτος, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι. Πρώτα λόγω του οικονομικού θέματος, γιατί κι εκείνος δέχεται μειώσεις μισθών και δυσκολεύεται στο να τα βγάλει πέρα. Κάποιοι, που ενδεχομένως να μην έχουνε τόσο καλές αντιστάσεις, μπορεί να γίνουν ακόμα πιο ευάλωτοι στους πειρασμούς που λέγαμε πριν. Αλλά από την άλλη ο ευσυνείδητος δημοσιογράφος αισθάνεται πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί πρέπει να μπορεί να αποτυπώνει τη δυσκολία των πραγμάτων με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια και να ενημερώνει τον κόσμο όσο μπορεί καλύτερα, ώστε να μπορεί να εκπληρώνει και το λειτούργημα το οποίο κάνει και το οποίο σε καιρούς κρίσης απαιτεί ακόμα περισσότερα  προσόντα και εγρήγορση.

Ερ: Τι σας αρέσει περισσότερο στο επάγγελμά σας;

Απ: Αυτό που αρέσει προσωπικά σε μένα, αλλά και στους υπόλοιπους συναδέλφους, είναι ότι ασχολείσαι με θέματα τα οποία αφορούν πάρα πολύ κόσμο. Γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους, έρχεσαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους και γενικά δεν πλήττεις. Αυτό είναι ένα προσόν του επαγγέλματος. Υπάρχουν και κάποια μειονεκτήματα.. Δεν είναι μια διαδικαστική δουλειά  μέσα σε ένα γραφείο χωρίς να βγαίνεις από το χώρο αυτό και χωρίς να σε ενδιαφέρουν άλλοι παράγοντες. Είναι μια δουλειά ζωντανή που έχει και αστάθμητους παράγοντες, και που κατά τη διάρκειά της  μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα από στιγμή σε στιγμή. Αυτό από τη μια είναι το ρίσκο και το άγχος, να μπορείς να ανταποκριθείς, αλλά και από την άλλη το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος, ευμετάβλητος και ανοιχτός και στα θετικά απρόοπτα και στα αρνητικά απρόοπτα.

Ερ: Θα προτείνατε στη νέα γενιά να ακολουθήσει τον κλάδο της δημοσιογραφίας;

Απ: Εφόσον το αγαπούν πολύ αυτό και είναι διατεθειμένοι να κάνουν και κάποιες θυσίες, ναι θα τους προέτρεπα. Αλλά συμβουλεύοντας τους να είναι πολύ προσεκτικοί σε όλες τις επιλογές που θα κάνουν είτε αυτές αφορούν το μέσο που θα εργαστούν είτε αφορούν τις οικονομικές τους διαπραγματεύσεις. Ακόμα και την πόλη στην οποία θα είναι διατεθειμένοι να ζήσουν, γιατί το δημοσιογραφικό επάγγελμα είναι τέτοιο, που κάποιες ή αρκετές μάλλον φορές, αν θέλεις να ανέβεις σκαλοπάτια, μπορεί να χρειαστεί να πας πιο κοντά στα κέντρα εξουσίας, για παράδειγμα Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Όχι ότι δε μπορεί κάποιος δημοσιογράφος να ασχοληθεί στο μέρος του, στην επαρχία ή στην περιφέρεια με τη δημοσιογραφία, να το κάνει για όλη του τη ζωή και να καταξιωθεί. Κι εκεί γίνεται. Εξαρτάται τι θέλει ο καθένας από τον εαυτό του και από τη ζωή του.

Ερ: Σε τι έχετε γίνει πιο πλούσιος εξαιτίας του επαγγέλματός σας;

Απ: Σε εμπειρίες και σε γνωριμίες με ανθρώπους. Και στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και αποκωδικοποιώ πολλά πράγματα. Κι αυτά που είναι κοινά και αφορούν πολλούς κι ακόμα και αυτά που αφορούν προσωπικά τον εαυτό μου. Γιατί γνωρίζεις ανθρώπους και στις καλές στιγμές, αλλά και στις δύσκολες και όπως είπα και πριν, επειδή πρέπει να κρατάς και κάποιες ισορροπίες, όλη αυτή η διαδικασία σε κάνει να εμπλουτίζεις τον τρόπο που σκέφτεσαι και για να γίνεις καλύτερος και για να μπορείς να επιβιώσεις  σε έναν  τόσο  δύσκολο χώρο.

Ερ: Η δουλειά σας σας αρέσει ή απλά είναι μια επιλογή επιβίωσης;    

Απ: Μου αρέσει, γιατί για να την κάνω, είχα αφήσει πριν από χρόνια μια άλλη δουλειά με περισσότερα χρήματα.

Ερ: Ποια είναι η φράση που εκπροσωπεί την κοσμοθεωρία σας;

Απ: Μια φράση που θα μπορούσε να συμπυκνώσει την κοσμοθεωρία, τη δική μου τουλάχιστον, είναι: να προσπαθείς να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων χωρίς αυτό να σε κάνει όμως ουτοπιστή.

Ερ: Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι τα όπλα μας απέναντι στην κρίση;

Απ: Τα όπλα μας ως άτομα ή ως χώρα;

Ερ: Ως άτομα. Καινούρια όπλα.

Απ: Το πρώτο όπλο μας στην κρίση θα πρέπει να είναι, η αφύπνιση. Να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, όχι μόνο στο στενό προσωπικό μας κύκλο ούτε μόνο στα θέματα που συμπαθούμε και μας ενδιαφέρει να ασχολούμαστε. Πρέπει να έχουμε γενικότερο ενδιαφέρον και για την πολιτική, η οποία σήμερα είναι κατατρεγμένη και κατασυκοφαντημένη, πολλές φορές και δίκαια λόγω των προσώπων που την πραγματώνουν. Άρα το πρώτο είναι το ενδιαφέρον. Και το δεύτερο είναι ότι η κρίση απαιτεί τις πληροφορίες που παίρνεις να μπορείς να τις επεξεργάζεσαι κάτω από ένα άλλο φιλοσοφικό πρίσμα που μέχρι τώρα ο καθένας είχε για τη ζωή του. Δηλαδή και περισσότερη ενημέρωση πρέπει να έχουμε ως πολίτες στην κρίση, να ενδιαφερόμαστε για τα κοινά, αλλά  τις πληροφορίες που παίρνουμε πρέπει να τις επεξεργαζόμαστε και υπό άλλο πρίσμα απ’ ότι μέχρι τώρα ή με κάποια τροποποίηση ενδεχομένως της διαδικασίας  με την ο καθένας σκεφτόταν. Καμιά φορά χρειάζεται και ριζική αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Άλλοτε  χρειάζεται  απλώς βελτίωση. Σημαντικό  επίσης είναι να μην κινδυνολογούμε, να μην αφήνουμε ούτε στον εαυτό μας να αναπτύσσεται ένα αίσθημα πανικού, αλλά ούτε και να εφησυχάζουμε, να υποτιμούμε την κρίση ότι είναι μια μικρή μπόρα, η οποία θα περάσει. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές χωρίς αυτό να μας κάνει απαισιόδοξους.

Ερ: Ποια συμβουλή θα δίνατε στα παιδιά της ηλικίας μας;

Απ: Να μπορέσουν να συνδυάσουν δύο πράγματα, τα οποία είναι δύσκολα στη συγκυρία της νεαρής ηλικίας. Το πρώτο είναι να ευχαριστηθούν, να ζήσουν την ηλικία τους, γιατί αυτά τα χρόνια δε θα ξαναρθούν. Αλλά αυτό να μη γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να θυσιάσουν το μέλλον τους, ιδίως σε ό,τι αφορά την εκπαίδευσή τους και τις μετέπειτα σπουδές τους.

Ερ: Υπήρξε ποτέ κάποιο γεγονός ίσως που έπρεπε να καλύψετε, αλλά δε μπορέσατε γιατί ήσασταν συναισθηματικά φορτισμένος ή για κάποιους λόγους ήταν πολύ δύσκολο;

Απ: Ναι, αρκετές φορές συμβαίνει αυτό. Αλλά πρέπει μέσα στη δουλειά σου, όπως κι άλλα επαγγέλματα έχουν ανάλογες απαιτήσεις, ακόμα κι όταν δεν είναι να βγεις στον αέρα, στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, να μπορέσεις να συγκεντρωθείς προκειμένου να καλύψεις το γεγονός χωρίς την όποια συναισθηματική φόρτιση που θα σε επηρεάσει στο πως θα το αντιληφθείς και στο πως θα το αποκωδικοποιήσεις. Αυτή η ευθύνη είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν βγαίνεις στον αέρα, στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση. Εκεί, πρέπει σα να γυρνάς ένα διακόπτη, να ξεχνάς τα προβλήματα που σε απασχολούν προσωπικά, που σε φορτίζουν. Ο τρόπος που θα το κάνεις πρέπει επίσης να μην είναι συναισθηματικά φορτισμένος, σε βαθμό που θα σε εμποδίσει να  είσαι αντικειμενικός και θα σε οδηγήσει στο  να μεροληπτείς. Γιατί κάποιες φορές θα πρέπει να μεταδώσεις και ειδήσεις ή σχολιασμούς άλλων με τους οποίους εσύ προσωπικά διαφωνείς. Αλλά αυτό θα πει δημοκρατία, αυτό θα πει δεοντολογία. Να μεταφέρω χωρίς συναισθηματική φόρτιση, χωρίς να προκαταβάλω αρνητικά αυτόν που θα με ακούσει, επειδή προσωπικά με αυτό που θα του πω και θα του  μεταφέρω ως δημοσιογράφος δε συμφωνώ, είτε πρόκειται για το γεγονός αυτό καθαυτό είτε δε συμπαθώ τον  πρωταγωνιστή του συγκεκριμένου  γεγονότος.

Ερ: Τι είναι αυτό που σας κάνει να θυμώνετε πάρα πολύ;

Απ: Πολλά με κάνουν να θυμώνω, αλλά…(γέλια). Το πρώτο ο ατομισμός, ο οποίος έχει κυριαρχήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και γενικότερα βέβαια. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ο ατομισμός και σε ό,τι αφορά τις προσωπικές μας σχέσεις, αλλά και σε ό,τι αφορά την ιδιότητά μας ως πολίτες αυτής της χώρας. Έχει επικρατήσει η νοοτροπία, κι ακόμα νομίζω ότι δεν έχει ξεριζωθεί, αλλά μπορεί να έχει λίγο βελτιωθεί, «εμείς να είμαστε καλά, να μπορέσουμε να πετύχουμε ό,τι θέλουμε, με όποιον τρόπο να είναι, θεμιτά ή αθέμιτα» και η συνήθεια να μην έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε μια κοινωνία, που άρα εξαρτώμαστε και αλληλεπιδρούμε με το διπλανό αλλά κι ότι είμαστε μια χώρα, ένα έθνος, που σημαίνει ότι  είμαστε στο ίδιο καράβι. Αυτή η απενοχοποίηση στο να κάνει κάποιος πράγματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και προς όφελος μόνο ατομικό  με την κοντόφθαλμη λογική ότι  «έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε; Έτσι είναι το παιχνίδι της ζωής», με θυμώνει πολύ. Γιατί είναι και μία από τις αιτίες που φτάσαμε εδώ σήμερα. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική ούτε πρώτα οικονομική. Είναι κρίση νοοτροπίας, αρχών και αξιών.
Και το δεύτερο είναι η αχαριστία. Αυτό κυρίως στις προσωπικές σχέσεις.

Ερ: Μπορούμε να είμαστε ακόμα υπερήφανοι ως Έλληνες και γιατί; Υπάρχει κάποιος λόγος για να είμαστε ακόμα υπερήφανοι;

Απ: Υπάρχουν πολλοί λόγοι να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες. Γιατί πολλοί κάνουν το λάθος να θεωρούν ότι ντρέπονται που είναι Έλληνες, όχι μόνο για την κατάσταση που έχουμε φτάσει σήμερα, αλλά και για παλαιότερα πριν την κρίση. Επειδή είχαμε κάποιες δικές μας αδυναμίες ως κράτος και ως νεοελληνική κοινωνία. Το κράτος  ήταν αδύναμο  σε ό,τι αφορά τους μηχανισμούς του που είναι ανεπαρκείς στη δημόσια διοίκηση, αλλά και η νεοελληνική κοινωνία είχε ως αχίλλειο πτέρνα  τον φιλοτομαρισμό. Ως προς αυτό   έχω να απαντήσω ότι δε φταίει ούτε ο Μέγας Αλέξανδρος, ούτε ο Αριστοτέλης, ούτε ο Σωκράτης, ούτε ο Καραϊσκάκης, ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Νικηταράς για τα λάθη των τελευταίων τριάντα χρόνων, αλλά  εμείς ως κοινωνία με πρώτη την ευθύνη βέβαια να ανήκει στους πολιτικούς, αλλά όχι μόνο. Κι ο κόσμος έχει ευθύνη. (Το ότι) φτάσαμε εδώ που φτάσαμε δε σπιλώνει ούτε την ελληνική ιστορία, την πολύ ένδοξη και τον πολύ μεγάλο ελληνικό πολιτισμό ούτε μας εμποδίζει κάποιο γονιδιακό ελάττωμα στους Έλληνες να βελτιωθούμε. Ίσα ίσα έχουμε πολλά πλεονεκτήματα ως λαός και ως έθνος. Απλά τα τελευταία τριάντα χρόνια πολλοί επένδυσαν στα ελαττώματα αυτού του λαού. Άλλοι για να κάνουν καριέρα πολιτική και να συνεχίσουν να υπάρχουν κι άλλοι για να μπορούν στην καθημερινότητά τους να προσπορίζονται μόνο το ίδιον όφελος, χωρίς να τους ενδιαφέρει το κοινό συμφέρον. Φυσικά και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες. Άλλωστε μας το λένε και οι ξένοι αυτό τον καιρό. Εκτός από τις ταπεινώσεις που έχουμε δεχθεί από πολιτικούς, ο απλός ο κόσμος, οι ξένοι πολίτες, θεωρούν ότι ο Έλληνας έχει πολλά πλεονεκτήματα και μπορεί να ανταπεξέλθει. Και θα κλείσω με μια φράση που διάβασα προχθές στο διαδίκτυο και ανήκει ανάμεσα σε πολλές άλλες  που ακούγονται  αυτό τον καιρό  στο πλαίσιο των διαδηλώσεων, που έχουν γίνει σε πολλές πόλεις του κόσμου:  «Η Ελλάδα είναι φως. Ακόμα κι αν δεν το βλέπεις, ξέρεις ότι είναι εκεί». Κι αυτό ειπώθηκε από χείλη ξένου. Εάν εμείς δεν το καταλαβαίνουμε πρώτοι σε σχέση με τους ξένους για να είμαστε περήφανοι και να χρησιμοποιήσουμε τα προτερήματά  μας για να περάσουμε αυτή την κρίση, τότε τι να πω;     

  


Όρνιθες του Αριστοφάνη...μια rock παράσταση

Προχθές όλοι μαζί ξεκινήσαμε για το θέατρο...Ή μάλλον το θέατρο ήρθε σε μας. "Όρνιθες" του Αριστοφάνη. Μια rock παράσταση για όλες τις ηλικίες.... Και μόνο ο τίτλος ήταν αρκετός για να μας εξάψει την περιέργεια. Η ώρα έφτασε. Λάβαμε θέσεις και περιμέναμε με αγωνία ώσπου οι ηθοποιοί εμφανίστηκαν. Κινούνταν ανάμεσά μας και εμείς τους νιώθαμε πολύ κοντά. Από την αρχή η προσοχή μας ήταν προσηλωμένη. Η παράσταση ήταν  διαδραστική και δεν ήθελες να χάσεις ούτε λεπτό.
Έμοιαζαν όλα υπέροχα και μαγικά. Οι ηθοποιοί έκαναν όλους τους ήχους μόνοι τους, έπαιζαν μουσική ζωντανή, άλλαζαν ρόλους εξαιρετικά γρήγορα ενώ μπορούσαν να μεταμορφώνουν τα απλά σκηνικά και αντικείμενα κάθε φορά σε κάτι άλλο.  Ξεδίπλωναν το ταλέντο τους και έμοιαζαν παιδιά παρασύροντας μας σε ένα συνεχή ενθουσιασμό, σε γέλιο και συμμετοχή.
Στο τέλος, αφού μας συστήθηκαν, σαν απλοί φίλοι σε παρέα, έμειναν μαζί μας και ξεκινήσαμε το...παιχνίδι! Παιχνίδι έκφρασης και μετά κι άλλο, κι άλλο  και ίσως να παίζαμε ακόμη αν το ρολόι δεν ήταν τόσο πιστό στο ραντεβού του σχολικού ωραρίου.
Ήταν μια παράσταση που σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη. Για την πρωτοτυπία, την απλότητα της, το ταλέντο και την όρεξη των ηθοποιών. Μακάρι να γευόμαστε συχνότερα τέτοιες στιγμές.

Ηθοποιοί:
Απόστολος Κουτσιανικούλης
Ελένη Κουτσιούμπα
Γιώργος Ματαράγκας
Πάνος Τοψίδης
Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη
Παραγωγή : ομάδα 4frontal, συμπαραγωγή Θέατρο Νέου Κόσμου

Το τρέιλερ της παράστασης:


Περισσότερες πληροφορίες :

Σπηλιωτοπούλου Χριστίνα

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ
                                                                           25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821



Για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 2012, στην πόλη της Καβάλας, ορίζονται οι παρακάτω εορταστικές εκδηλώσεις:


ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΗΜΑΙΟΣΤΟΛΙΣΜΟΣ όλων των Δημοσίων και Δημοτικών Καταστημάτων, Καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και των Τραπεζών, Οργανισμών, των οικιών και ιδιωτικών καταστημάτων, από τις 08:00 π.μ της 23ης μέχρι και τη δύση του ηλίου της 25ηςΜαρτίου 2012.
ΦΩΤΑΓΩΓΗΣΗ του Φρουρίου της πόλης και όλων των Δημοσίων και Δημοτικών Καταστημάτων, Καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και των Τραπεζών και Οργανισμών, κατά τις βραδινές ώρες της 23ης,24ης και 25ης Μαρτίου 2012.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
Πανηγυρικές εκδηλώσεις των σπουδαστών, μαθητών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για την ανάπτυξη της σημασίας της Εθνικής Επετείου.
ΩΡΑ 11:30 π.μ. Προσκύνημα σπουδαστών και μαθητών της Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Προσκόπων και Οδηγών στο ηρώο της πόλης , όπου θα πάνε με τάξη και επικεφαλής καθηγητές, δασκάλους και βαθμοφόρους. Κατάθεση στεφάνων και στέψη προτομών, με συμμετοχή της φιλαρμονικής του Δήμου. Θα παρίστανται αντιπροσωπείες Εφεδροπολεμιστικών Οργανώσεων.
ΩΡΑ 11:45 π.μ. Ελληνικοί χοροί από ομάδες μαθητών Λυκείων της πόλης στο Δημοτικό Κήπο (με τη μέριμνα του Γραφείου Φυσικής Αγωγής).
ΩΡΑ 13:30 μ.μ. Συγκέντρωση των Αρχών και των υπαλλήλων των Πολιτικών, Δικαστικών και Στρατιωτικών Υπηρεσιών και ΝΠΔ και Ιδιωτικού Δικαίου Οργανισμών και Τραπεζών στην αίθουσα του Αμφιθεάτρου της Π.Ε. Καβάλας, όπου θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον κ. Χρήστο Βενέτη Διευθυντή του 14ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
ΩΡΑ   7:00 π.μ. Εωθινό, ρίψη χαιρετιστήριων βολών.
ΩΡΑ 7:30 π.μ. Χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες σε όλες τις εκκλησίες, θούρια και εμβατήρια από τη Στρατιωτική Μουσική και Δημοτική Φιλαρμονική.
ΩΡΑ   8:30 π.μ. ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΑΡΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ στο Δημοτικό Κήπο.
ΩΡΑ 10:40 π.μ. ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου, χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, κ.κ. Προκοπίου. Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο κ. Δημήτρης Θεοδωρίδης Διευθυντής του 3ου Γενικού Λυκείου Καβάλας.
ΩΡΑ 11:00 π.μ. ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ και ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ στο Ηρώο της πόλης από τον Εκπρόσωπο της Κυβέρνησης, τον Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας, το Στρατηγό Διοικητή της ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, το Δήμαρχο Καβάλας, τον Πρόεδρο του ΤΕΙ Καβάλας, τον Αστυνομικό Διευθυντή Καβάλας, το Διοικητή της 1ης Περιφερειακής Διοίκησης του Λιμενικού Σώματος, το Διοικητή των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Καβάλας, τον Πρόεδρο της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Ν. Καβάλας, τον Πρόεδρο της Ένωσης Αποστράτων Αστυνομικών Νομού Καβάλας τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης και Νήσων Βορείου Αιγαίου, τον Πρόεδρο της Εθνικής Ένωσης Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου, τον Πρόεδρο Αναπήρων και Θυμάτων Στρατιωτικών Ειρηνικής Περιόδου, τους εκπροσώπους των Αντιστασιακών Οργανώσεων και τον εκπρόσωπο του Πανελλήνιου Συλλόγου Μακεδονομάχων και Απογόνων «Ο Παύλος Μελάς», τον Πρόεδρο του Συλλόγου Πολυτέκνων Νομού Καβάλας.
Τήρηση ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗΣ στη μνήμη των ενδόξως πεσόντων.
ΩΡΑ 11:30 π.μ. ΠΑΡΕΛΑΣΗ στην Παραλιακή Λεωφόρο μαθητών σχολείων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Οργανώσεων, Συλλόγων, Προσκόπων και Οδηγών, Τμημάτων Στρατού.
ΩΡΑ 18:00 μ.μ. Επίσημη υποστολή της σημαίας.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΟΥΝ
ΟΛΟΣ Ο ΛΑΟΣ
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, οι Βουλευτές, ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών, ο Πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου, ο Στρατηγός Διοικητής της ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, ο Δήμαρχος Καβάλας, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, οι πρώην Υπουργοί πολιτικών και υπηρεσιακών κυβερνήσεων κοινοβουλευτικών περιόδων, ο Πρόεδρος του ΤΕΙ Καβάλας, οι Πρωτοδίκες, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου.
Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, οι Προϊστάμενοι των Δημοσίων Υπηρεσιών, ο Ειρηνοδίκης, ο Πταισματοδίκης, κατά την ιεραρχική τους τάξη, οι Προϊστάμενοι των Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών, Τραπεζών, οι Πρόεδροι Επιστημονικών Οργανώσεων, οι Αντιπρόσωποι του Τύπου, οι Πρόεδροι των Επιμελητηρίων, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και Βιοτεχνών, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου, οι Πρόεδροι των Επαγγελματικών Οργανώσεων, οι Πρόεδροι των Εργατικών Οργανώσεων, οι Πρόεδροι των Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών, εκπρόσωποι των Κομμάτων και οι Πρόεδροι των Συλλόγων και Σωματείων που λειτουργούν.
Οι Διοικητές και Αντιπροσωπείες των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, του Λιμενικού και Πυροσβεστικού Σώματος, εν ενεργεία και αποστρατεία, κατά την ιεραρχική τους τάξη, ο Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Ν. Καβάλας, ο Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αστυνομικών Ν. Καβάλας, οι Πρόεδροι των Αναπηρικών και Εφεδροπολεμιστικών Οργανώσεων, οι Πρόεδροι των Αντιστασιακών Οργανώσεων και οι Περιφερειακοί Έφοροι Προσκόπων και Οδηγών.
Σε ό,τι αφορά τις Ιεροτελεστίες, παρακαλείται να ρυθμίσει η Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Τα θέματα που αφορούν την παράταξη, απονομή τιμών, τάξη, κίνηση τροχοφόρων κτλ., παρακαλούνται να ρυθμίσουν οι αρμόδιες Στρατιωτικές, Αστυνομικές και Δημοτικές Αρχές.
Τελετάρχες ορίζουμε τον κ. Αλέξανδρο Αρμάγο, υπάλληλο της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας και τον κ. Ευάγγελο Μπουμπουτίνη, υπάλληλο του Δήμου Καβάλας.


Λάζαρος   Λαφτσής

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

ΑΝ ΔΩΣΕΙΣ....

Αν δώσεις ένα ψάρι σ' έναν άνθρωπο, 
 θα φάει μια φορά.
 Αν του μάθεις να ψαρεύει,
 θα τρώει σ' όλη του τη ζωή.
 Αν τα σχέδιά σου είναι για ένα χρόνο σπείρε σπόρους.
 Αν είναι για δέκα χρόνια, φύτεψε ένα δέντρο.
 Αν είναι για εκατό χρόνια, μόρφωσε το λαό. 
Σπέρνοντας μία φορά σπόρους,σοδιάζεις μια φορά.
 Φυτεύοντας ένα δέντρο,σοδιάζεις δέκα φορές. 
Μορφώνοντας το λαό, σοδιάζεις εκατό φορές. 

                                          ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΟΥΒΑΝΕΛΗΣ

21 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα για το Σύνδρομο Down – Μύθοι και αλήθειες.

H Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down είναι η 21η Μαρτίου.
Καθιερώθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του ‘Ελληνα γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας για το σύνδρομο Down. Η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε από τα αριθμητικά δεδομένα του συνδρόμου (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος = 3.21).
Το σύνδρομο Down είναι η πιο συνηθισμένη χρωμοσωμική διαταραχή στους ανθρώπους. Πήρε το όνομά του από τον Αγγλο John Langdon Down, που πρώτος το περιέγραψε το 1866. Αφορά μια γενετική κατάσταση, που προκύπτει από την εμφάνιση ενός επιπλέον χρωμοσώματος στο 21ο ζευγάρι, για τον λόγο αυτό ονομάζεται Τρισωμία 21. Προέρχεται σε ποσοστό 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και συμβαίνει σε μία περίπου από τις 700-800 γεννήσεις παιδιών.
Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Down δεν είναι προς το παρόν γνωστά, παρ’ ότι συσχετίζεται με μητέρες μεγαλύτερης ηλικίας. (Ωστόσο, παιδιά με το σύνδρομο, γεννιούνται, σε ποσοστό 80%, από νεότερες μητέρες, κάτι λογικό, αφού είναι πολύ μικρότερος ο αριθμός των γεννήσεων από γυναίκες άνω των 35 ετών.) Τα άτομα με σύνδρομο Down και οι οικογένειές τους υπολογίζονται περίπου σε 25.000.000 σε όλο τον κόσμο.
Για την πλειονότητα των παιδιών με σύνδρομο Down, η διάγνωση γίνεται κατά τη γέννηση ή λίγο αργότερα. Ωστόσο, το σύνδρομο μπορεί να ανιχνευτεί με προγεννητικό έλεγχο που περιλαμβάνει: αμνιοπαρακέντηση, ομφαλοκέντηση (και οι δύο αυτές επεμβατικές μέθοδοι ενέχουν πολύ μικρό κίνδυνο αποβολής), αυχενική διαφάνεια και βιοχημικό έλεγχο στον ορό της εγκύου.
Το σύνδρομο Down μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά συστήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι όσοι το έχουν θα παρουσιάσουν όλες τις εκδηλώσεις. Τα παιδιά που γεννιούνται με σύνδρομο Down δεν «πάσχουν» από το σύνδρομο, αφού δεν είναι πάθηση ούτε ασθένεια, αλλά μια γενετική κατάσταση που εμφανίζεται ανεξαρτήτως φυλής, καταγωγής ή εθνότητας.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί με σύνδρομο Down είναι: υποτονία, μικροκεφαλία, μικρά αυτιά και μύτη, αδυναμία στον έλεγχο της γλώσσας, χαρακτηριστική εικόνα ματιών, μια επιπλέον δερματική πτυχή στον αυχένα, κοντά και πλατιά χέρια, κοντά δάκτυλα και μία εγκάρσια παλαμιαία πτυχή, αντί των φυσιολογικών δύο.
Μεγάλο ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται με σύνδρομο Down ενδέχεται να έχουν συγγενείς καρδιοπάθειες. Επίσης, οι πνεύμονες των ατόμων με σύνδρομο Down είναι πιο ευάλωτοι σε λοιμώξεις, ενώ είναι συχνά και τα προβλήματα στ’ αυτιά ή τα οφθαλμικά προβλήματα.

                                                                                            Κωνσταντίνος Τζουβανέλης

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα

            Το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στα όρια του μικρού αυτού χωριού. Η ιστορία του μεγάλη και χαρακτηρίζεται από δόξα και τιμή. Ωστόσο, το πέρασμα του χρόνου έφθειρε την εικόνα και το γόητρό του και οι άνθρωποι μοιάζουν σχεδόν να ξέχασαν τη μεγάλη αξία του. Μοναχά μερικοί ηλικιωμένοι, όποτε περνούσαν από την περιοχή στέκονταν για λίγο μπροστά του. Το αντίκριζαν νοσταλγώντας το ενεργό του παρελθόν και τα μάτια τους βούρκωναν. Όσο για μας τους νεότερους, το αεροδρόμιο αποτελούσε  ένα περιφραγμένο κομμάτι γης, όπου συνηθίζαμε να πηγαίνουμε  παλιότερα εκδρομή, με το δημοτικό ! Μέσα σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο  χώρο  αφήναμε τη φαντασία μας να δουλέψει και την κερνούσαμε ευχάριστες στιγμές και αναμνήσεις. Η αλήθεια είναι πως το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα δεν μοιάζει καθόλου με τα υπόλοιπα. Είναι μοναδικό. Κατάφυτο με δεκάδες δέντρα, φυτά και παχύ χορτάρι θυμίζει μικρογραφία  εθνικού πάρκου.
            Στο Γυμνάσιο πια, η αλλαγή στη ματιά και τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα γέννησε μια καινούρια ανάγκη αλλά και μία πρόκληση:  να χαρτογραφήσουμε τον τόπο μας και να προσδιορίσουμε το στίγμα του. Έτσι η ιδέα να πάρουμε συνέντευξη από έναν εργαζόμενο του αεροδρομίου προκειμένου να μάθουμε περισσότερα στοιχεία για την ιστορία του μας ενθουσίασε από την αρχή.
            Αφού τα οργανώσαμε όλα, πήραμε τετράδια, μολύβια και μαγνητοφωνάκια και κινήσαμε για το αεροδρόμιο. Όταν φτάσαμε, στην είσοδο μας περίμενε ένας συμπαθητικός, χαμογελαστός κύριος. Ήταν αυτός που είχε προθυμοποιηθεί  να γίνει περιηγητής μας. Η περιήγηση θα  ξεκινούσε από τον πύργο ελέγχου. Καθώς κατευθυνόμασταν προς τα εκεί, εικόνες από την παιδική μας ηλικία φανερώνονταν μπροστά μας. Βρεθήκαμε στο διάδρομο απογείωσης και προσγείωσης χωρίς να το καταλάβουμε. Πίσω μας ορθωνόταν καμαρωτός ο πύργος ελέγχου και πλάι του η παλιά λέσχη. Ο περιηγητής μας άρχισε να μας διηγείται την ιστορία του αεροδρομίου.

            Το 1938, κατασκευάστηκε στο τότε μικρό χωριουδάκι του Αμυγδαλεώνα, ένα αεροδρόμιο. Το πρώτο εκείνο αεροδρόμιο ξεκίνησε με έναν λιτό, χωματένιο διάδρομο. Ο κύριος ρόλος του ήταν η χρήση του για την προσγείωση αεροσκαφών. Μάλιστα το 1940-1941, την περίοδο που την ελληνική επικράτεια έπληττε σφοδρός πόλεμος, 2 μοίρες αεροσκαφών επιχείρησαν  απ’ αυτό. Το 1952 εγκαταστάθηκε εκεί Μονάδα της Πολεμικής Αεροπορίας. Εντούτοις, τα πράγματα δεν έμειναν στάσιμα. Το ίδιο έτος, ο παλιός διάδρομος καλύφθηκε από μεταλλικές διαφάνειες, τα λεγόμενα PSP, προκειμένου να μπορούν τα αεροπλάνα να προσγειώνονται ευκολότερα. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο διάδρομος επεκτάθηκε και εκτελέστηκε η ασφαλτόστρωσή του. Επιπλέον, το αεροδρόμιο του χωριού μας λειτούργησε και ως πολιτικό αεροδρόμιο, στο οποίο στεγαζόταν  και η Ολυμπιακή, ώσπου να μεταφερθεί στο αεροδρόμιο της Χρυσούπολης το 1981. Σήμερα το αεροδρόμιο λειτουργεί κυρίως ως χώρος που γίνεται ρίψη αλεξιπτωτιστών της αεροπορικής μονάδας της Δράμας, ενώ είναι έτοιμο να δράσει σε οποιαδήποτε στιγμή ανάγκης. Τέλος στο εσωτερικό του βρίσκονται ορισμένοι οικισμοί που φιλοξενούν οικογένειες στρατιωτικών και κάποιες εγκαταστάσεις όπως ο πύργος ελέγχου και το διοικητήριο. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο χώρο του διοικητηρίου υπάρχει μια πλάκα με χαραγμένα τα ονόματα όλων των διοικητών που υπηρέτησαν εκεί.

            Καθ’ όλη  τη διάρκεια της περιήγησης όλοι ακούγαμε ενθουσιασμένοι και κρεμόμασταν από τα χείλη του περιηγητή μας. Καταλαβαίναμε σιγά σιγά την αξία και την ιστορική σημασία του αεροδρομίου. Τώρα ο χώρος που πριν για μας ήταν μοναχά ένα μέρος που εισχωρούσε στην καθημερινότητά μας, έμοιαζε με  ένα ιερό, ιστορικό μνημείο. Αισθανόμασταν κι εμείς, στη δική μας κλίμακα, σα μικροί Αρθούροι Έβανς ή Ερρίκοι Σλήμαν μπροστά στις ανακαλύψεις τους. Το βλέμμα μας  ξαναπερνούσε από κάθε κτίριο προσπαθώντας να λογαριάσει να μέγεθός του, να συγκρατήσει την παραμικρή λεπτομέρεια.  Στάθηκε στην πλάκα με τα ονόματα εκείνων των ανθρώπων που κάποτε ζωντάνευαν τη λειτουργία του. Να τους χαρίσει την τιμή που τόσα χρόνια τους στερούσε, διότι ποτέ δεν μας είχε δοθεί μέχρι τότε η ευκαιρία να γνωρίσουμε το παρελθόν. Τόσα χρόνια ένα στολίδι υπήρχε δίπλα μας, και δεν το είχαμε καταλάβει. Ήταν καιρός να ανοίξει τα σφραγισμένα χείλη του και να μας αποκαλύψει τα κρυμμένα του μυστικά.

Το Β2 του Γυμνασίου Αμυγδαλεώνα
Συγγραφική ομάδα: Κεϊσίδης Παναγιώτης, Παναγιωτίδης Σάββας, Τσοχαταρίδου Κορίνα
Ομάδα Απομαγνητοφώνησης: Μπύρος Τάσος, Παρασκευαίδης Βαγγέλης.

Για μια ακόμη ματιά: