Γιορτή της Μητέρας

Η γιορτή της μητέρας ή Ημέρα της Μητέρας είναι κινητή εορτή προς τιμήν της μητέρας και γιορτάζεται κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη.

Εγκαθιδρύθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικάνικο κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες.Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο.

πηγες   http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82 & 

http://www.google.gr/imgres?um=1&hl=el&biw=1280&bih=675&tbm=isch&tbnid=KbmCFTAdOKyiHM:&imgrefurl=http://www.arcadiaportal.gr/news/i-giorti-tis-miteras&docid=laZT62lGGoy0hM&imgurl=http://www.arcadiaportal.gr/sites/default/files/Muttertag.png&w=500&h=283&ei=YAGwT5fHG9Kp8QPY27mVCQ&zoom=1&iact=rc&dur=334&sig=101708456605841091649&page=1&tbnh=118&tbnw=208&start=0&ndsp=17&ved=1t:429,r:0,s:0,i:66&tx=60&ty=29

Λάζαρος Λαφτσής

Ας γίνουμε φίλοι με τον ήλιο

Μαύρισμα – έκθεση στον ήλιο

Η πολύωρη έκθεση στον ήλιο με σκοπό το μαύρισμα είναι μια

αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια, γι’ αυτό και οι περισσότεροι

επιλέγουν για τις διακοπές τους περιοχές με έντονη ηλιοφά-

νεια.

Τα τελευταία, όμως, χρόνια ο ήλιος έχει εξελιχθεί σε ένα δυνη-

τικό εχθρό για την υγεία μας καθώς η υπεριώδης ακτινοβολία

είναι επικίνδυνη για τη δημιουργία καρκίνου του δέρματος και

άλλων δερματικών ασθενειών.

 

Συμβουλές για την προστασία από

τον ήλιο

Για την αποφυγή τέτοιου είδους προβλημάτων, καλό είναι:

· Να αποφεύγουμε την πολύωρη έκθεση στον ήλιο

· Να χρησιμοποιούμε πάντα αντηλιακές κρέμες και γυαλιά

ηλίου

· Να είμαστε εφοδιασμένοι με καπέλο και μπλουζάκι στην πα-

ραλία

· Να πίνουμε πολλά υγρά

· Να μην αυξάνουμε απότομα το χρόνο έκθεσης στον ήλιο, αλλά

σταδιακά

ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΦΤΣΗΣ

ΠΗΓΗ

http://www.elkeka.gr/content.asp?id=189

Ο Μάιος, ή Μάης, ή Καλομηνάς (Ποντιακά), είναι ο πέμπτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό Hμερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας Θαργηλιών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα 23 Απριλίου-23 Μαΐου. 
Παρ’ όλο που γενικά ο Μάιος θεωρείται ως ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το Καλοκαίρι δεν αρχίζει παρά δύο δεκαήμερα μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου. Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης, με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα», όπως το παραδοσιακό έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει την πόρτα του σπιτιού μέχρι τις 24 Ιουνίου οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη. Οι λαϊκές προλήψεις θεωρούν τον Μάιο «μαγεμένο» γι’ αυτό αποφεύγονται οι γάμοι και οι σοβαρές εργασίες στη διάρκειά του, εξ ου και η παροιμία «Στον καταραμένο τόπο, τον Μάη μήνα βρέχει». Όλοι οι λαοί, πάντως, την Πρωτομαγιά γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης και την απαρχή των «καλών καιρών». Κι ενώ οι λαϊκές παροιμίες, όπως, «Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε» και «ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια», προσπαθούν να μας επαναφέρουν στην τάξη, οι παιδικές αναμνήσεις δεν μας το επιτρέπουν. Κι έτσι συνεχίζουμε να τραγουδάμε: «Ο Μάιος μας έφτασε/εμπρός βήμα ταχύ/να τον προϋπαντήσουμε/παιδιά στην εξοχή».
Η 1 Μαΐου έχει χαρακτηρισθεί σχεδόν παγκόσμια ημέρα αργίας και διατυπώσεων των διεκδικήσεων των εργαζομένων, αφού είναι συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα όταν το 1886 έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Σικάγο με αίτημα τα τρία οχτάρια: οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ψυχαγωγία και οχτώ ύπνος. Στην χώρα μας, η απεργία των καπνεργατών του 1936 στη Θεσσαλονίκη βάφτηκε με αίμα που καταγράφηκε, στις εφημερίδες της άλλης ημέρας, με μια χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία έδειχνε μια μάνα να οδύρεται πάνω από το σκοτωμένο της παιδί. Η φωτογραφία εκείνη ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο».
πηγή: Βικιπαίδεια

Τούλα Σαββίδου 

Ο Απρίλιος, ή Απρίλης, ή Απρίλτς (Ποντιακά), είναι ο τέταρτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Hμερολόγιο, ο όγδοος κατά το Εκκλησιαστικό που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ο δεύτερος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, και ο δέκατος στο αττικό ημερολόγιο ο οποίος ονομάζονταν Μουνιχιών και αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα 24 Μαρτίου-22 Απριλίου του Γρηγοριανού ημερολογίου. Ο Απρίλιος περιλαμβάνει 30 ημέρες.
Ο ελληνικός λαός αποκαλεί τον μήνα αυτόν και με τα ονόματα Απρίλης, Απρίλες, και Λαμπριάτης από την συμπτωματικά μεγάλη θρησκευτική εορτή που τελείται συνήθως το μήνα αυτό. Ο Απρίλιος και ο Μάιος θεωρούνται οι καθ΄ αυτού μήνες των λουλουδιών εξ ου και η ονομασία Απριλομάης: "Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα". Χάρη στην ανοιξιάτικη σύνδεσή του ο Απρίλης τραγουδήθηκε ιδιαίτερα από τους ποιητές αλλά κι από τον λαό μας. Η ενασχόληση, επίσης, του λαού μας με την γεωργία μάς έχει κληροδοτήσει και πολλές άλλες παροιμίες και δημώδη στιχάκια. Για τις απριλιάτικες βροχές, για παράδειγμα.Σ’ άλλες πάλι περιοχές ο Απρίλης αποκαλείται και «Γρίλλης» (γκρινιάρης) επειδή στον μήνα αυτόν τελείωναν τα αποθέματα της προηγούμενης συγκομιδής και δημιουργούνταν οικογενειακές γκρίνιες. Αποκαλείται και τιναχτοκοφινίτης επειδή τινάζουν τα κοφίνια για να τα καθαρίσουν. Αναφέρεται, επίσης, και ως Αϊ-γεωργίτης λόγω της εορτής του Αγίου Γεωργίου στις 23 του μήνα, η οποία γιορτάζεται με διάφορους αθλητικούς και ιππικούς αγώνες. Οι κτηνοτρόφοι, και οι Σαρακατσάνοι, θεωρούν τον Άγιο Γεώργιο προστάτη τους, ενώ στις παραδόσεις, τα παραμύθια και τα τραγούδια συνδέεται με τον αρχαίο μύθο του Περσέα και της Ανδρομέδας.
Η «Πρωταπριλιά» με τα αθώα ψέματά της είναι ένα πανευρωπαϊκό έθιμο. Στην Ελλάδα το αρχαίο αυτό έθιμο έφτασε, μάλλον, την εποχή των Σταυροφοριών κι έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες. Επειδή τον Απρίλιο ο καιρός καλοσύνευε συνήθιζαν την πρωταπριλιά να πηγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν φυσικά με άδεια χέρια, κι έτσι κατέφευγαν σε ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια. Στη χώρα μας διαγωνίζονται για το ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα, όπως το: «Έλα να πούμε ψέματα/ ένα σακί γιομάτο/ φόρτωσα ένα μπόντικα/ σαράντα κολοκύθια/ κι απάνου στα καπούλια του/ ένα σακί ρεβύθια».
πηγή: Βικιπαίδεια

Τούλα Σαββίδου

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

 Η ιστορία της σοκολάτας χάνεται στα βάθη των αιώνων, στην εποχή που συναντάμε το κακαόδεντρο, από τους σπόρους του οποίου παράγεται η σοκολάτα. Το κακαόδεντρο είναι φυτό τροπικό, το οποίο πρωτοεμφανίζεται χιλιάδες χρόνια πριν, στον πολιτισμό των Μάγια του Γιουκατάν και των Αζτέκων του Μεξικού και, σύμφωνα με την παράδοση έχει καταγωγή βασιλική, αλλά και θεϊκή! Είναι χαρακτηριστικό    ότι ο βοτανολόγος Κάρολος Λινναίος (Carolus Linnaeus 1707-1778) το ονόμασε Theobroma cacao δηλαδή "τροφή των θεών". Ο αυτοκράτορας των Αζτέκων Μοντεζούμα παρασκευάζει ένα ρόφημα από καβουρδισμένους και αλεσμένους σπόρους κακάο, νερό, καλαμπόκι και μπαχαρικά και το ονομάζει chocolate, μια λέξη που έμελλε να καθιερωθεί στις γλώσσες όλου του κόσμου!

 Κατά τον 20ο αιώνα η σοκολάτα κυριάρχησε στη ζαχαροπλαστική. Αμέτρητα γλυκά με τη γεύση του κακάου και πλάκες σοκολάτας όλων των ειδών διατέθηκαν στην αγορά. Όμως στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ένα μικρό "εμπόδιο" ανέκοψε την πορεία των πωλήσεων-το κυνήγι των θερμίδων. Έτσι, ορισμένες κλασικές συνταγές, που κρίθηκαν πολύ λιπαρές ή πολύ γλυκές, παραμερίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους σε άλλες πιο ελαφριές. Αυτή η τάση όμως, αντί να βλάψει τη ζαχαροπλαστική, έφερε στη μόδα νέες προτάσεις για ελαφριά γλυκά, όπως μους με εξωτικές γεύσεις, ανάλαφρα μπισκότα και πολλά άλλα καινούργια γλυκίσματα. Όλα αυτά έγιναν γνωστά στη δεκαετία του 1970 με τον όρο "νέα ζαχαροπλαστική", αλλά στην πραγματικότητα ήταν συνταγές που είχαν ήδη δοκιμαστεί το 16ο αιώνα και στη συνέχεια από τους Careme, Gouffe, Dubois, Guer, Bayet κ.ά.

 Η Ελβετία ανακάλυψε τη σοκολάτα μετά την Ιταλία και απέκτησε παγκόσμια φήμη ως η χώρα της σοκολάτας κατά τον 19ο αιώνα. Ο Ελβετός Φρανσουά-Λουί Καγιέ ίδρυσε την πρώτη σοκολατοποιία στο Βεβέ το 1832 (ήδη από το 1819 εμπορευόταν κακάο). Ο άνθρωπος αυτός εφηύρε, το 1820, μια μηχανή για τη σύνθλιψη των καρπών του κακάου. Παρά τα αναπόφευκτα εμπόδια, ο οίκος Καγιέ ξεπέρασε κάθε προσδοκία-οι πωλήσεις του απογειώθηκαν κυριολεκτικά και η φήμη του πέρασε τα σύνορα της χώρας. Η επιτυχία αυτή βοήθησε στη δημιουργία δεκαέξι (16) ποικιλιών σοκολάτας, από τις οποίες ορισμένες ήταν άγλυκες ( χωρίς προσθήκη ζάχαρης) και άλλες με αρωματικές γεύσεις. Η επιχείρηση αυτή ανέδειξε το Βεβέ σε κέντρο της σοκολάτας και πολλοί οίκοι ακολούθησαν τα βήματα του Καγιέ, όπως ο Suchard, το 1826. Η πόλη αυτή εξακολουθεί να στεγάζει σήμερα την έδρα μιας από τις μεγαλύτερες φίρμες του κόσμου, της Νεστλέ. Ο Κλοντ-Αμεντέ Κόχλερ, στη Λοζάνη, ήταν ο πρώτος που είχε την ιδέα να συνδυάσει τη μαύρη σοκολάτα και τα φουντούκια για να δημιουργήσει υπέροχες πλάκες σοκολάτας με ξηρούς καρπούς. Όλα αυτά έγιναν τη δεκαετία του 1830-σε λιγότερο από πενήντα χρόνια αργότερα ο Ντανιέλ Πέτερ-φανατικός λάτρης της σοκολάτας αλλά και του γάλακτος-τελειοποίησε μια τεχνική που είχε ως αποτέλεσμα τη σοκολάτα γάλακτος. Το 1869, στη Βέρνη, ο Ζακόμπ Τόμπλερ εφηύρε την περίφημη σοκολάτα με μέλι, ενώ το 1875, ο Ροντόλφ Λιντ εφηύρε μια διαδικασία ωρίμανσης, που συνδύαζε το βούτυρο κακάο και τη σοκολάτα, και τέσσερα χρόνια αργότερα ίδρυσε τη δική του επιχείρηση. Τέλος, το 1913, ο Ζυλ Σεσώ είχε την ιδέα να πρωτοτυπήσει προτείνοντας σοκολάτες γεμιστές.

Σοφία Πασχαλίδου  Γ'2

Αποστειρωμένα βάζα

Για να αποστειρώσουμε βάζα, τα πλένουμε πολύ καλά με ζεστό νερό, τα τοποθετούμε ανάποδα πάνω σε πετσέτα και τα φουρνίζουμε μαζί με την πετσέτα στους 100 βαθμούς Κελσίου για 15 λεπτά. Γεμίζουμε τα βάζα όσο είναι ακόμη ζεστά με το ζεστό γλυκό. Τα κλείνουμε αμέσως και τα γυρίζουμε ανάποδα, δηλαδή με το καπάκι προς τα κάτω. Τα αφήνουμε έτσι έως ότου κρυώσουν. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουμε πολύ καλή κονσερβοποίηση.

Σοφία Πασχαλίδου Γ2

Γεύσεις με φρούτα

Στη χώρα μας έχουμε πολλά φρούτα. Τα χρησιμοποιούμε φρέσκα, ψημένα ή αποξηραμένα. Τα φρούτα είναι νόστιμα όταν βρίσκονται στην εποχή τους και όχι όταν παράγονται σε θερμοκήπια όλες τις εποχές του χρόνου.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια στη ζαχαροπλαστική έχουν βρεθεί τρόποι ώστε τα φρούτα να διατηρούνται σε αποξηραμένη μορφή, ζαχαρωτά (γλασέ), κονσερβοποιημένα, πολτοποιημένα σε χυμούς, σε γλυκά του κουταλιού και, τα τελευταία χρόνια, κατεψυγμένα. Στην κατεψυγμένη μορφή τους, τα χρησιμοποιούμε μόνο για μαρμελάδες, μους και κρέμες.  

Σοφία Πασχαλίδου Γ2

Βάσεις για γλυκά

Στη ζαχαροπλαστική, όπως και στη μαγειρική, πάντα υπάρχει μια βάση. Από μια βάση, όπως ζύμη, κρέμα, μαρέγκα, σως κτλ μπορούμε να φτιάξουμε διάφορα γλυκά. Όταν γνωρίζουμε καλά να φτιάχνουμε τις βάσεις, τότε μπορούμε να δημιουργήσουμε με την φαντασία μας γλυκά, συνδυάζοντας διάφορα υλικά μεταξύ τους και ακολουθώντας πιστά τις τεχνικές και τις αναλογίες.

Τη ζύμη μπορούμε να τη διατηρούμε στο ψυγείο ωμή και όταν θέλουμε, για παράδειγμα να φτιάξουμε μια τάρτα, την ψήνουμε την ίδια ημέρα ώστε να είναι φρέσκια.

Μαρέγκες και παντεσπάνια διατηρούνται για αρκετό καιρό, αρκεί να είναι σε κουτί που κλείνει ερμητικά και να φυλάσσονται σε μέρος που δεν έχει υγρασία. Τις σως μπορούμε να κρατάμε για 5-6 ημέρες, ενώ τις κρέμες για 2 ημέρες. 

Σοφία Πασχαλίδου Γ2

Τάρτες και Πίτες

Οι τάρτες και οι πίτες συνοδεύουν ένα ωραίο ρόφημα, ίσως και ένα καλό γλυκό κρασί.

Στις τάρτες, το μυστικό είναι η ζύμη, που πρέπει να είναι τραγανή και λεπτή, και τα φρέσκα  φρούτα. Πρέπει να καταναλωθούν μέσα σε 24 ώρες για να μην πανιάσουν.

Οι πίτες θέλουν καλό ψήσιμο για όσο χρόνο αναφέρεται σε κάθε συνταγή και πρέπει να καταναλώνονται, ανάλογα με το είδος τους , μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα

Σοφία Πασχαλίδου Γ2

Μπισκότα και κέικ

Τα μπισκότα και τα κέικ έχουν κάτι κοινό: το αλεύρι. Ποιος δεν τρώει με τον καφέ τους ένα μπισκότα ή ένα πασχαλινό κουλούρι; Ποιο σπίτι δεν φτιάχνει ένα κέικ από μια συνταγή της γιαγιάς ή της μαμάς;

Τα κέικ είναι υπέροχα με το τσάι, το γάλα ή τον καφέ. Για να πετύχουμε ένα κέικ, απαιτείται σωστό ψήσιμο και πιστή εκτέλεση της συνταγής.

Τα μπισκότα πρέπει να φτιάχνονται με φρέσκο βούτυρο και φρέσκα αβγά, για να έχουν ωραίο άρωμα και πρέπει να διατηρούνται σε μεταλλικό σκεύος ερμητικά κλειστό, για να παραμένουν τραγανά και να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Η υγρασία είναι ο μεγάλος τους εχθρός.

Σοφία Πασχαλίδου Γ2

Σοκολάτα και φαντασία

          Αν τα γλυκά είναι πάθος, τότε η σοκολάτα για μένα είναι μαγεία… Γλυκιά ή πικρή, μαύρη ή λευκή, σε πλάκα ή σε σοκολατάκι , γεμιστή με αμύγδαλο ή φουντούκι, κρέμα ή λικέρ, σε τρούφα, η σοκολάτα είχε και θα έχει πάντα τους θαυμαστές της. Για μένα όμως η σοκολάτα είναι μία: μαύρη και πικρή. Αυτή η πίκρα που λιώνει στο στόμα και στο τέλος αφήνει μια γλυκιά αίσθηση.

            Όταν κόβω τη σοκολάτα σε μικρά κομμάτια για να τη λιώσω, όταν την απλώνω πάνω στο μάρμαρο για να τη στρώσω και βλέπω να αλλάζει υπόσταση, από υγρή σε στερεή μορφή, να αναδίδει το άρωμά της και να καταβροχθίζει τα καραμελωμένα φουντούκια μαγεύομαι. Όταν ρίχνω καυτή κρέμα μέσα στη σοκολάτα ανακατεύοντας, η κρέμα παίρνει τη δύναμή της σοκολάτας και το λευκό γίνεται μαύρο.

            Η σοκολάτα έχει πλέον την τιμητική της. Στο εξής, στις 12 Οκτωβρίου θα γιορτάζεται η η «Παγκόσμια Ημέρα Κακάου και Σοκολάτας» ή «Chocday».

            Σοφία Πασχαλίδου Γ2