Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

 Η ιστορία της σοκολάτας χάνεται στα βάθη των αιώνων, στην εποχή που συναντάμε το κακαόδεντρο, από τους σπόρους του οποίου παράγεται η σοκολάτα. Το κακαόδεντρο είναι φυτό τροπικό, το οποίο πρωτοεμφανίζεται χιλιάδες χρόνια πριν, στον πολιτισμό των Μάγια του Γιουκατάν και των Αζτέκων του Μεξικού και, σύμφωνα με την παράδοση έχει καταγωγή βασιλική, αλλά και θεϊκή! Είναι χαρακτηριστικό    ότι ο βοτανολόγος Κάρολος Λινναίος (Carolus Linnaeus 1707-1778) το ονόμασε Theobroma cacao δηλαδή "τροφή των θεών". Ο αυτοκράτορας των Αζτέκων Μοντεζούμα παρασκευάζει ένα ρόφημα από καβουρδισμένους και αλεσμένους σπόρους κακάο, νερό, καλαμπόκι και μπαχαρικά και το ονομάζει chocolate, μια λέξη που έμελλε να καθιερωθεί στις γλώσσες όλου του κόσμου!

 Κατά τον 20ο αιώνα η σοκολάτα κυριάρχησε στη ζαχαροπλαστική. Αμέτρητα γλυκά με τη γεύση του κακάου και πλάκες σοκολάτας όλων των ειδών διατέθηκαν στην αγορά. Όμως στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ένα μικρό "εμπόδιο" ανέκοψε την πορεία των πωλήσεων-το κυνήγι των θερμίδων. Έτσι, ορισμένες κλασικές συνταγές, που κρίθηκαν πολύ λιπαρές ή πολύ γλυκές, παραμερίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους σε άλλες πιο ελαφριές. Αυτή η τάση όμως, αντί να βλάψει τη ζαχαροπλαστική, έφερε στη μόδα νέες προτάσεις για ελαφριά γλυκά, όπως μους με εξωτικές γεύσεις, ανάλαφρα μπισκότα και πολλά άλλα καινούργια γλυκίσματα. Όλα αυτά έγιναν γνωστά στη δεκαετία του 1970 με τον όρο "νέα ζαχαροπλαστική", αλλά στην πραγματικότητα ήταν συνταγές που είχαν ήδη δοκιμαστεί το 16ο αιώνα και στη συνέχεια από τους Careme, Gouffe, Dubois, Guer, Bayet κ.ά.

 Η Ελβετία ανακάλυψε τη σοκολάτα μετά την Ιταλία και απέκτησε παγκόσμια φήμη ως η χώρα της σοκολάτας κατά τον 19ο αιώνα. Ο Ελβετός Φρανσουά-Λουί Καγιέ ίδρυσε την πρώτη σοκολατοποιία στο Βεβέ το 1832 (ήδη από το 1819 εμπορευόταν κακάο). Ο άνθρωπος αυτός εφηύρε, το 1820, μια μηχανή για τη σύνθλιψη των καρπών του κακάου. Παρά τα αναπόφευκτα εμπόδια, ο οίκος Καγιέ ξεπέρασε κάθε προσδοκία-οι πωλήσεις του απογειώθηκαν κυριολεκτικά και η φήμη του πέρασε τα σύνορα της χώρας. Η επιτυχία αυτή βοήθησε στη δημιουργία δεκαέξι (16) ποικιλιών σοκολάτας, από τις οποίες ορισμένες ήταν άγλυκες ( χωρίς προσθήκη ζάχαρης) και άλλες με αρωματικές γεύσεις. Η επιχείρηση αυτή ανέδειξε το Βεβέ σε κέντρο της σοκολάτας και πολλοί οίκοι ακολούθησαν τα βήματα του Καγιέ, όπως ο Suchard, το 1826. Η πόλη αυτή εξακολουθεί να στεγάζει σήμερα την έδρα μιας από τις μεγαλύτερες φίρμες του κόσμου, της Νεστλέ. Ο Κλοντ-Αμεντέ Κόχλερ, στη Λοζάνη, ήταν ο πρώτος που είχε την ιδέα να συνδυάσει τη μαύρη σοκολάτα και τα φουντούκια για να δημιουργήσει υπέροχες πλάκες σοκολάτας με ξηρούς καρπούς. Όλα αυτά έγιναν τη δεκαετία του 1830-σε λιγότερο από πενήντα χρόνια αργότερα ο Ντανιέλ Πέτερ-φανατικός λάτρης της σοκολάτας αλλά και του γάλακτος-τελειοποίησε μια τεχνική που είχε ως αποτέλεσμα τη σοκολάτα γάλακτος. Το 1869, στη Βέρνη, ο Ζακόμπ Τόμπλερ εφηύρε την περίφημη σοκολάτα με μέλι, ενώ το 1875, ο Ροντόλφ Λιντ εφηύρε μια διαδικασία ωρίμανσης, που συνδύαζε το βούτυρο κακάο και τη σοκολάτα, και τέσσερα χρόνια αργότερα ίδρυσε τη δική του επιχείρηση. Τέλος, το 1913, ο Ζυλ Σεσώ είχε την ιδέα να πρωτοτυπήσει προτείνοντας σοκολάτες γεμιστές.

Σοφία Πασχαλίδου  Γ'2