Ερωτήματα ενός παιδιού

Με το παιδικό της μυαλουδάκι, πιστεύει ότι τα ξέρω όλα. Ότι καταλαβαίνω τα πάντα και ότι μπορώ να βρίσκω απαντήσεις και λύσεις σε όλα… Φυσικό είναι, αφού είμαι η μανούλα της… Kι όμως, χθες βράδυ, παρακολουθώντας τηλεόραση η επτάχρονη κόρη μου Μαρία και βλέποντας τα πεινασμένα παιδιά να είναι πεσμένα κάτω σαν να είναι ήδη νεκρά, οι μύγες να είναι κατά χιλιάδες επάνω στα γυμνά σκελετωμένα κορμάκια τους και το κλάμα - αχ Θεέ μου, αυτό το κλάμα που μόλις και μετά βίας το ακούς - να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια από μένα, από εσένα, από όλους εμάς που μόνο να τα βλέπουμε από την τηλεόραση και να τα λυπόμαστε ξέρουμε, με ρωτάει λυπημένη :

- Γιατί μαμά μου;…γιατί…;

Τι να απαντήσω; Τι να της πω; Εγώ που για αυτήν τα ξέρω όλα. Να της πω πως μας αρέσει να ντυνόμαστε, να διασκεδάζουμε, να τρώμε, να πετάμε; Να... πετάμε την ψυχή μας στον κάλαθο των σκουπιδιών; Εκεί, που δεν ξέρω πόσες αμέτρητες φορές αυτά τα νηστικά σκελετωμένα παιδάκια είχαν ψάξει, για λίγο φαγητό μήπως χορτάσουν για λίγο την πείνα τους… όταν φυσικά μπορούσαν ακόμα να σταθούν έστω για λίγο στα σκελετωμένα ποδαράκια τους.
Μια,δύο φορές, εξάλλου, το χρόνο, μας τα θυμίζουν από την τηλεόραση και εμείς παγώνουμε στην ιδέα μην έρθουμε κάποια στιγμή στην δική τους θέση.
Δίνουμε όλοι οσα δίνουμε, μαζεύονται αρκετά αλλά στο δρόμο εξαφανίζονται… Θεέ μου! Είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα, έχουμε καταφέρει να κάνουμε τις «βόλτες» μας στο φεγγάρι κι όμως δεν καταφέραμε να κάνουμε μια... μικρή βόλτα στην ψυχή των παιδιών αυτών. Και μας ρωτάνε τα παιδιά μας... ΓΙΑΤΙ;
Και εμείς το μόνο που απαντάμε...
-Eίδες που δεν τρως όλο το φαγητό σου;
-Φάε το φαγητό σου… κοίτα αυτά τα παιδιά πεινούν...
Τα λέμε αυτά σε ένα παιδάκι, λες και με το να φάει το φαγητό του θα «χορτάσουν»την πείνα τους τα εκατομμύρια παιδάκια που αργοπεθαίνουν χωρίς τροφή.
ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ..!!!!!

-Μανούλα μου δίνεις ένα ευρώ;
-Τι θες να αγοράσεις αγάπη μου;
-Τίποτα μανούλα…
-Και τι το θες τότε το κέρμα;
-Είναι μυστικό μαμά…
-Μυστικό και από την μανούλα σου που σε λατρεύει; θες να μου πεις και να μην το πούμε σε κανένα; θες να είναι το δικό μας μυστικό;
-Χμμμμ… ναι μαμά… Να…. θέλω να το φυτέψω στο κήπο μας..!!!
-Να το φυτέψεις καρδούλα μου;
-Ναι μαμά γιατί όταν το ποτίζω θα φυτρώσει ένα δέντρο που θα κάνει πολλά κέρματα..και εγώ κάθε πρωί όταν φεύγεις για την δουλειά θα τα μαζεύω και θα αγοράζω με αυτά φαγητό, γάλα, ρούχα, παπούτσια, φάρμακα για εκείνα τα φτωχά παιδάκια που είδα χθες βράδυ στην τηλεόραση…
Έμεινα να κοιτάζω την τρίχρονη τότε κόρη μου…. την έσφιξα στην αγκαλιά μου και τα μάτια μου βούρκωσαν από συγκίνηση και πόνο…
Αν είχαμε όλοι την ψυχή ενός παιδιού ο κόσμος θα ήτανε πιο δίκαιος..πιο σωστός..πιο χαρούμενος..πιο ευτυχισμένος…!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλο θαύμα,όμως μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερο όταν η ψυχή του συνωμοτεί με την καρδιά και δίνουν εντολή στο μυαλό να απλώσει το χέρι και να προσφέρει στον πεινασμένο… στον άρρωστο... στον φτωχό... στον πληγωμένο... στον πονεμένο... στον άστεγο... στον άπορο !
Είναι τότε που το ανθρώπινο θαύμα παίρνει θεϊκές διαστάσεις και γίνεται τεράστιο... τόσο τεράστιο που γίνεται ένα με την αγάπη του Θεού...
Μην στερείστε την χαρά να ζήσετε κι εσείς το θαύμα....

Τούλα Σαββίδου